Είναι μεσημέρι, μιας καθημερινής μέρας.
Τα πάντα έχουν συμβεί στον κόσμο από το πρωί. Αφίξεις, αναχωρήσεις, συζητήσεις, πράξεις, φιλιά, αποχαιρετισμοί και χωρισμοί. Όλα στον κόσμο έχουν συμβεί, αλλά υπάρχει κάτι που ακόμα να γίνει.
Απόγευμα. Οι άνθρωποι ξέρουμε το τρόπο να πονάμε. Ξέρουμε καλύτερα το τρόπο να πονάμε, παρά να είμαστε ευτυχισμένοι. Εξάλλου μόνο τα χάπια γλυκαίνουν τις μέρες μας· και οι σιωπές μας μεγαλώνουν. Όπως κι εγώ, όλα όσα ήθελα να σου πω τα έγραψα σε ένα βιβλίο. Τα έκρυψα σε προτάσεις, ούτε οι φιλόλογοι να μην τα βρουν, ούτε κανείς.
Πανσέληνος. Τι θα μου έλεγες για το βιβλίο; Πόσο άραγε η σκιά σου να φωτίζει το φεγγάρι;
_
Το συγκεκριμένο διήγημα συμμετέχει στο λογοτεχνικό διαγωνισμό project 240”, μια προσπάθεια του Ηρακλή Λαμπαδαρίου από τις Εκδόσεις Σαΐτα. Η πρώτη δημοσίευση έγινε εδώ, πληροφορίες για το project μπορείς να βρεις εδώ. Η φωτογραφία ανήκει στη Γιώτα Τριανταφυλλίδου.
