Ο Θοδωρής Βλαχάκης είναι ντράμερ και ιδρυτικό μέλος των Magic de Spell
Φωτογραφίες: Ηλίας Μωραΐτης
Πες μου λίγα λόγια για σένα.
Θοδωρής Βλαχάκης: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κρήτη. Μικρός, είχα κατασκευάσει μια αυτοσχέδια ντραμς από πλαστικούς κουβάδες απορρυπαντικών! Στην εφηβεία μου, πριν ακόμη τελειώσει η δικτατορία, σε τόπο και χρόνο δύσκολο για νέες μουσικές, ιδεολογίες και ανατροπές, εγώ έψαχνα πληροφορίες για το Woodstock, το rock’n’roll, τα αντικομφορμιστικά και τα αντιπολεμικά κινήματα της εποχής. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘70, εγκαταστάθηκα μόνιμα στην Αθήνα, με την επιθυμία να γνωρίσω από κοντά τα μουσικά στέκια της ελληνικής ροκ σκηνής, που ήταν τότε το Κύτταρο και τα underground κλαμπάκια στη γειτονιά της Πλάκας και αργότερα στα Εξάρχεια. Ταυτόχρονα, παρακολούθησα για ένα χρόνο μαθήματα κοινωνιολογίας και αργότερα βρέθηκα σπουδαστής στη σχολή βιβλιοθηκονομίας. Εκεί, για να γνωριστούμε μεταξύ μας οι πρωτοετείς, μιλήσαμε ο καθένας για τον εαυτό του. Εγώ τους είπα πως το όνειρό μου ήταν να παίξω σ’ ένα ροκ συγκρότημα, που να αφήσει το στίγμα του στην ελληνική ροκ σκηνή. Κάποιος με ρώτησε αν ήξερα να παίζω. Απάντησα όχι και μου έκαναν μπούλιγκ! Τελικά όμως, το όνειρο πραγματοποιήθηκε!
Περιέγραψέ μου την μέχρι τώρα πορεία σου με μερικές λέξεις.
Το 1979 παρακολούθησα μαθήματα ντραμς σ’ ένα ωδείο, το οποίο εγκατέλειψα γρήγορα, γιατί ήθελα να παίξω με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που επέμενε ο δάσκαλος. Από ‘κει και πέρα, μουσικά, η πορεία μου, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι συνυφασμένη με την πορεία των Magic de Spell. Παίζω στη μπάντα, γράφω στίχους, αλλά και μουσικές μερικές φορές. Υπάρχουν βέβαια και άλλες εργασιακές ασχολίες μου για τα προς το ζην. Είμαι άνθρωπος του κέντρου και δεν αλλάζω με τίποτα μια γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας για ένα όμορφο, ας πούμε προάστιο. Ζω με τους δικούς μου ανθρώπους στο Παγκράτι. Η κόρη μου Μαρία είναι δασκάλα χορού και χορογράφος. Την κέρδισε η τέχνη και αυτό μου δίνει χαρά.
Οι Magic De Spell είναι ίσως το μακροβιότερο rock συγκρότημα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, ποια είναι τα συστατικά που σας κρατάνε ενωμένους (με τις όποιες αλλαγές);
Συνεχίζουμε να κάνουμε αυτά που νομίζουμε και αυτά που επιθυμούμε, χωρίς κανόνες και στερεότυπα. Μας κρατάει μαζί ο τρόπος ζωής της μπάντας και η αγάπη των ανθρώπων, όταν εμφανιζόμαστε στη σκηνή. Θέλουμε σε κάθε εποχή να επανασυστηνόμαστε στο κοινό. Να γράφουμε μουσική και τραγούδια, όσο γίνεται με τη ματιά ενός πιτσιρικά, που έχει όμως τη γνώση της ιστορίας και της μουσικής ταυτότητας της μπάντας. Αυτό μάλλον είναι το μυστικό της επικοινωνίας μας με τους νεότερους ανθρώπους.
Ποια είναι η παρακαταθήκη που έχουν αφήσει οι Magic De Spell μέχρι τώρα;
Είναι εντελώς προσωπικό αυτό αυτό που θα πω, αλλά για μας, οι Magic de Spell είναι η απόδειξη πως όλα μπορούν να συμβούν και να διαρκέσουν! Μια μπάντα που ξεκίνησε σαν ερασιτεχνική και καταφέρνει να επηρεάζει εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Η ελληνική ροκ σκηνή έχει δώσει σπουδαία τραγούδια που έχουν τη δυνατότητα ακόμη και σήμερα, να διαμορφώνουν συνειδήσεις με τα νοήματά τους.
Μιας και ξέρω πως σιχαίνεσαι να ακούς πως έχει πεθάνει το ελληνικό rock, κάτι όμως έχει σβήσει, τι είναι αυτό;
Αυτό που αργοσβήνει κατά τη γνώμη μου σ’ αυτή τη χώρα, είναι ο πολιτισμός της. Με όλα όσα αυτό συνεπάγεται. Με την ίδια λογική που λένε πως πεθαίνει το ελληνικό ροκ, θα μπορούσες να πεις πως πεθαίνει οτιδήποτε σήμερα. Πρόκειται για ένα μουσικό είδος που εκφράζει με μοναδικό τρόπο τη ζωή ανήσυχων ανθρώπων, που έχει ταυτιστεί με κινήματα, ιδεολογίες και αμφισβήτηση, δε γίνεται να πεθάνει. Ειδικά το ελληνόφωνο ροκ, συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τον πολυπολιτισμό με τον τόπο μας και τον τρόπο μας. Σα να ανοίγεις την αγκαλιά σου στον κόσμο χωρίς να χάνεις τη δική σου ταυτότητα. Στο videoclip του τραγουδιού που κυκλοφορήσαμε πριν ένα χρόνο, με τίτλο «Γιάννη…», εμφανίζονται μαζί μας πολλοί φίλοι μουσικοί της σκηνής, όπως ο Δημήτρης Πουλικάκος, ο Δημήτρης Μητσοτάκης (Ενδελέχεια), ο Γρηγόρης Κλιούμης (Υπόγεια Ρεύματα), ο Οδυσσέας Γαλανάκης (Απροσάρμοστοι), ο Μίμης Καλαντζής (Tsopana Rave) και άλλοι. Με συμβολικό και σκωπτικό τρόπο, αναδεικνύουμε την ιστορία, την πορεία μέσα στο χρόνο και τις δοκιμασίες, ολόκληρης της ελληνικής ροκ σκηνής. Αλλά και την παρέα, τη φιλία και τη συνεργασία.
Έχετε κάνει εκπτώσεις στην πορεία σας; Στον αντίποδα, έχετε δεχτεί προτάσεις είτε από την τηλεόραση, είτε από κάποιον φορέα που δεν σας άρεσε και να αρνηθήκατε;
Σε εποχές που είχαμε κάνει κάποια «χιτ», όπως τα ονομάζουν, δεχτήκαμε προτάσεις να παίξουμε ακόμα και σε μεγάλα λαϊκοπόπ μαγαζιά της παραλιακής! Φυσικά δεν αποδεχτήκαμε τέτοιου είδους προτάσεις, οι οποίες δεν είναι τίποτα άλλο, παρά οικονομική εξαργύρωση της όποιας επιτυχίας και φυσικά με άμεση ημερομηνία λήξης.
Το ροκ το ελληνικό είναι ζεμπέκικο;
Το ζεϊμπέκικο κατά τη γνώμη μου, όπως και το ρεμπέτικο γενικότερα, έχει μεγάλη σχέση με το μπλουζ, αλλά και το ροκ. Όχι τόσο μουσικολογικά, αλλά κοινωνιολογικά και υφολογικά. Εκφράζουν παρόμοια συναισθήματα και καταστάσεις. Οι περισσότερες ροκ μπάντες, αποφεύγουν να ασχοληθούν με το ζεϊμπέκικο, το οποίο ρυθμικά μετριέται στα εννέα όγδοα και το groove του δύσκολα προσαρμόζεται σε rock μουσικές φόρμες. Αντίθετα εμείς, εχουμε γράψει δυο ζεϊμπέκικα μέχρι τώρα. Το «Ζεϊμπέκικο του ροκ» το 1995, τον «Αλαφροίσκιωτο» μαζί με τον Γιάννη Παλαμίδα το 2014 και είμαστε έτοιμοι να κυκλοφορήσουμε το τρίτο. Ονομάζεται «3ος παγκόσμιος (ΕΔΩ)». Θα περιληφθεί σ’ ένα βυνίλιο άλμπουμ – συλλογή, αφιέρωμα στη μνήμη του Σταμάτη Μεσημέρη. Σε στίχους δικούς του και μουσική επιμέλεια του επιστήθιου φίλου του, Γιάννη Γιοκαρίνη. Το videoclip θα είναι σε σκηνοθεσία του Ηλία Μωραϊτη, με τη συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και του Γιάννη Γιοκαρίνη.
Νιώθω πως όσο καλό έκανε σε κάποιους καλλιτέχνες το διαδίκτυο άλλο τόσο κακό έκανε σε κάποιους άλλους. Υπάρχει άραγε μια καλή λύση έτσι ώστε ο κάθε καλλιτέχνης να παίρνει αυτό που του αξίζει;
Πάντα ήταν και παραμένει δύσκολο, ο καθένας να παίρνει αυτό που αξίζει. Δεν υπάρχει τέτοιου είδους δικαιοσύνη στον κόσμο. Γενικά, όπως σε όλα τα πράγματα, πρέπει κάπου – κάπου να έχεις την τύχη με το μέρος σου… Το διαδίκτυο στο ξεκίνημά του έδωσε πολλές υποσχέσεις. Σήμερα πια, είναι ένας οργανωμένος τόπος και τρόπος διακίνησης ιδεών και προϊόντων, κυρίως προς όφελος των οικονομικά μεγάλων και των ισχυρών. Τόσο, όσο να φαντάζει ουτοπική η άποψη περί διαδικτυακής ελευθερίας και ευκαιριών. Κάποιοι επωφελήθηκαν στην αρχή, αλλά όχι η μουσική παραγωγή στο σύνολό της, αφού τα MB που πληρώνουν οι χρήστες ακροατές, πάνε κατ’ ευθείαν στις εταιρείες – παρόχους και στις πλατφόρμες μουσικής και όχι στους δημιουργούς και τους μουσικούς, οι οποίοι στερούνται ακόμη περισσότερο τώρα, την οικονομική δυνατότητα ύπαρξης. Βέβαια, υπάρχουν και θετικές εξελίξεις. Όπως πχ, τα μέσα παραγωγής που είναι πλέον πιο προσιτά λόγω των προγραμμάτων PC. Νομίζω πως βρισκόμαστε σε μια ενδιάμεση κατάσταση. Το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει.
Αν αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχεις 10 πολύ καλά κομμάτια στο συρτάρι σου (ηχογραφημένα), πώς θα τα προωθούσες;
Με συναυλίες πάνω απ’ όλα. Μετά, θα έδινα βάση στο επικοινωνιακό των social media. Παρ’ όλο που είμαι λάτρης του ολοκληρωμένου μουσικού έργου, θα τα κυκλοφορούσα πρώτα ως single ένα -ένα και με χρονική απόσταση μεταξύ τους. Οι άνθρωποι δέχονται τόνους πληροφορίας καθημερινά και είναι δύσκολο κάποιος, να ακούσει με τη μία ένα ολόκληρο album. Ίσως θα έριχνα και ένα μπουκάλι με μήνυμα στη θάλασσα, μήπως το ανακαλύψουν, όπως λέει και ο φίλος μου Δημήτρης Μητσοτάκης. Το λέω αυτό για να τονίσω τη δυσκολία του εγχειρήματος σήμερα…
Πες μου τρία συστατικά που πρέπει να έχει ένα τραγούδι για να σου αρέσει.
Να με αγγίζει συναισθηματικά. Αν είναι καινούριο, να μη θυμίζει κάτι από το παρελθόν. Ο στίχος του να πραγματεύεται κάτι που δεν έχει λεχθεί ή με τρόπο που να μην έχει ειπωθεί.
Η δικιά σου διέξοδος είναι η μουσική;
Η διέξοδος μου είναι η μουσική, η τέχνη γενικότερα, το διάβασμα, αλλά και η ανησυχία μου για τα κοινά και το τι συμβαίνει στον κόσμο.
Μέρη στην Αθήνα που συχνάζεις;
Συνήθως βρίσκομαι στα Εξάρχεια. Είναι η αγαπημένη μου γειτονιά εδώ και δεκαετίες. Είμαστε μια μεγάλη παρέα που δε χρειάζεται προσυνεννόηση για να βρεθεί εκεί!
Τα Εξάρχεια έχουν περάσει από 40 κύματα μέχρι σήμερα, χωρίς να πάψουν ποτέ να είναι ο τόπος για την ελεύθερη κίνηση ιδεών και ιδεολογιών. Με χώρους αυτόνομης δράσης, με γκράφιτι και αφίσες που δε θα συναντήσεις αλλού. Στα Εξάρχεια μπορούσες κάποτε να συναντήσεις προσωπικότητες όπως ο Λεωνίδας Χριστάκης, ο Άσιμος, η Γώγου. Σήμερα ίσως ζούμε τη μεγαλύτερη πολιτική και πολιτιστική παρακμή αυτής της γειτονιάς. Και σα να μη φτάνει αυτό, φυτρώνουν παντού ξένοι «επενδυτές» που αγοράζουν τα πάντα. Το 2002 είχαμε πάει στην πόλη της Κολωνίας στη Γερμανία για μια συναυλία. Οι διοργανωτές, έχοντας ακούσει φυσικά για την πλατεία Εξαρχείων, μας πήγαν στην ανάλογή της, της Κολωνίας. Στην «πλατεία Ποιητών». Αντικρίσαμε ένα υπερβολικά περιποιημένο χώρο με γκαζόν και κουρεμένα θαμνοειδή δεντράκια σε σχήμα κύβου, ρόμβου, τετράγωνου κλπ. Νεκρική σιγή παντού. Κάποιοι έκαναν τη βόλτα τους τριγύρω. Κανένα σύνθημα, καμιά αφίσα, κανένα κοινωνικό μήνυμα. Τους είπαμε πως αυτό που βλέπουμε, δεν έχει καμιά σχέση με τα δικά μας Εξάρχεια. Μας απάντησαν πως παλιά είχε μεγάλη ομοιότητα, αλλά το κράτος αποφασίσει να την αναμορφώσει…
Ποια είναι η δικιά σου άποψη για τη σημερινή εποχή;
Νομίζω πως η κυρίαρχη ελίτ του πλανήτη με όπλο την προηγμένη τεχνολογία, ελέγχει και ισοπεδώνει τα πάντα. Οδηγεί σε ένα νέου τύπου σκοτεινό μεσαίωνα, χωρίς να διακρίνεται φως στο τέλος της διαδρομής. Ο δίσκος μας «Πρόγονε πίθηκε, εσύ τι λες» του 2014, εκφράζει τις απόψεις και τις ανησυχίες μας για όλα όσα συμβαίνουν. Τελειώνει με τη φράση «21st century darkness». Ζούμε το μέλλον που διαβάζαμε στον Άλντους Χάξλευ και στον Οργουελ και τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα είναι η ανελευθερία και η άγνοια. Μου έρχεται στο μυαλό μια φράση του Κορνήλιου Καστοριάδη «ή ελευθερία ή ησυχία». Φοβάμαι πως έχουμε διαλέξει την ησυχία…
Μελλοντικά πλάνα;
Ένας LIVE δίσκος των Magic de Spell ετοιμάζεται (επιτέλους!) με προπομπό το single “Τέρμα το διάλειμμα (Η μπαμπέσα)», που ήδη κυκλοφορεί. Ζωντανή ηχογράφηση από το WE της Θεσσαλονίκης το Σεπτέμβρη που μας πέρασε. Το clip περιέχει σκηνές από τις περσινές συναυλίες μας στο WE, στο Κύτταρο της Αθήνας και στην Κύπρο. Ετοιμάζουμε ένα νέο τραγούδι με τίτλο «ΕΙΜΑΙ». Μελοποιούμε το ομώνυμο ποίημα του κύπριου Ιάσωνα Σταυράκη, που κερδίζοντας το πρώτο παγκόσμιο βραβείο ποίησης πέρσι στην Κροατία, ξαναβάζει την ελληνική ποιητική γλώσσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Προσωπικά, πάνω απ’ όλα, συνεχίζω να διεκδικώ τη δυνατότητα να ζω όπως επιλέγω.
_
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ:
«Γιάννη…» new single
«Το ζεϊμπέκικο του ροκ»
«Αλαφροΐσκιωτος»
«Τέρμα το διάλειμμα» (Η μπαμέσα) live @ WE
MAGIC DE SPELL:
Γιώργος Λαγγουρέτος, φωνή
Γιώργος Αρχοντάκης, μπάσο
Δημήτης Μποτής, πλήκτρα
Βαγγέλης Θεοδωράκης, κιθάρα
Θοδωρής Βλαχάκης, ντραμς
LINKS:
YouTube | Facebook | Spotify |Site
_
Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο site “Η Πόλη Ζει“
