Μένουμε σπίτι παραγωγικά

Άδειασαν οι δρόμοι, οι λιγοστοί άνθρωποι πια κυκλοφορούν με μισοβαλμένες μάσκες, με γάντια που μαζεύουν περισσότερους μύκητες και γενικά ο κάθε ένας χτίζει ένα δικό του τείχος προστασίας απέναντι στα πράγματα και στις καταστάσεις που –λογικά– θα το κρατήσει και μετά το πέρας του ιού.

Οι ειδήσεις και τα μέσα καλύπτουν το γεγονός καρέ καρέ προσμετρώντας θύματα λες και υπολογίζουν μέρες για το καλοκαίρι. Μια υπέρτατη μισαλλοδοξία καλύπτει τις σκέψεις των ανθρώπων και σιγά σιγά χωριζόμαστε σε κλίκες και φατρίες ανάλογα με τα πιστεύω μας. Άλλοι σκέφτονται πως θα πλουτίσουν, άλλοι σκέφτονται το επόμενο γεγονός που θα πλήξει τον πλανήτη, άλλοι κράζουν άλλους, κι άλλοι σκηνοθετούν ιστορίες για να γίνουν viral…

«Μην αγκαλιάζετε ανθρώπους», λένε. Μα μέχρι τώρα οι περισσότεροι φεύγουν από τη ζωή από την έλλειψη αγάπης, συντροφιάς, συντροφικότητας, φιλίας, έρωτα.“Της αγάπης την ουσία την μετρώ στην απουσία”, λέει ένα τραγούδι. Έχουμε χάσει τα βλέμματα, την επαφή, το πραγματικό sex· όλα μοιάζουν νοθευμένα και εμβολιασμένα με ισχυρές δόσεις αδράνειας, και εσείς λέτε να μην αγκαλιαζόμαστε; Όμως, τώρα είναι επιτακτικό, πρέπει να αποφεύγουμε την έκθεση στο περιβάλλον, γιατί εξαπλώνεται εκθετικά ο ιός.

Με αφορμή λοιπόν τις επόμενες μέρες που θα καθόμαστε στα σπίτια μας τουλάχιστον να περάσουμε το χρόνο μας παραγωγικά. Να ορίσουμε νέους στόχους, να δουλέψουμε σκληρά για αυτούς, να διαβάσουμε, να δούμε ομιλίες, να έχουμε καθαρό μυαλό, μυαλό νηφάλιο απέναντι σε εμάς και στα πράγματα και φυσικά είναι καλή ευκαιρία να πετάξουμε την τηλεόραση από το σπίτι. Τόσο καιρό είχε κολλήσει εκείνη ιό, αλλά δεν παίρναμε μέτρα. Τα μόνα μέτρα που παίρναμε ήταν πόσο μεγάλη οθόνη χωράει το σαλόνι…

Ακόμα, νιώθω ότι έχουμε ξεχάσει πως μέσα από τις δυνατότητες του διαδικτύου μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Νιώθω πως πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με το internet και να γράψουμε σε ένα χαρτί τόσο τα καλά, όσο και τα άσχημα που έχουν συμβεί σε εμάς μέσα από τη χρήση ή την κατάχρηση τα τελευταία 5 χρόνια. Ένα πολύτιμο εργαλείο με κακή μεταχείριση, αυτό νιώθω για το internet. Όπως είχα γράψει και στο βιβλίο μου που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες:

«Τα social media είναι σαν τον κορωνοϊό, εξαπλώνονται ραγδαία, ύπουλα και κανείς δεν ξέρει το τέλος τους. Το μόνο σίγουρο είναι πως και στα δύο φοράμε μάσκες».

Κλείνοντας, ας εστιάσουμε μόνο στα καλά. Καλές οι συνταγές, οι συνταγογραφίες και τα φάρμακα, αλλά έχουμε και εμείς άποψη απέναντι στη ζωή. Πέρνα όμορφα και παραγωγικά το χρόνο σου με γνώμονα τι συμβαίνει έξω. Μπορείς να ρίχνεις μερικές κλεφτές ματιές στα μίντια, αλλά τα δικά σου πιστεύω είναι πιο ισχυρά.

_

Illustration: Jerome Masi