Ο μεγάλος και αείμνηστος Μάνος Ελευθερίου σε ένα από τα πολλά τραγούδια του θέτει ένα μεγάλο ζήτημα (το οποίο θα το χωρίσω σε δύο μέρη) και το θέτει φυσικά μέσα από έναν στίχο.
Με κάτασπρο πανί ένα καράβι απ’ το πενήντα έχει να φανεί
και συ βιδώθηκες μες στο λιμάνι με ανθοδέσμη που ‘χει μαραθεί
Μικρά τα μεροκάματα τα δωρεάν πιο λίγα ξεκίνησα χαράματα μα πουθενά δεν πήγα
Την ρωτάω, με ρωτάει απαντάω, απαντάει κι έτσι πιάνουμε κουβέντα για το τίποτα
Η διάθεση μου για το νέο άρθρο ήταν λίγο διαφορετική από ότι τις άλλες φορές. Δεν ήθελα να αναλύσω στίχο-στίχο, αλλά να περιγράψω την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Αρχικά, ας εξηγήσουμε την ερμηνεία του τίτλου, το “κοπερτί” είναι ένα από τα πολλά λαχνίσματα που είχαμε όταν ήμασταν παιδιά. Λαχνίσματα ή κληρωσιές, ονομάζονται τα παιδικά τραγούδια που λέγονται πριν αρχίσει ένα παιχνίδι, όπως το κρυφτό, η τυφλόμυγα κ.α.
Τρία στάδια ακολουθώ για να γράψω πάνω σε ένα τραγούδι. Πρώτα το ακούω, μετά το βλέπω… και μετά το διαβάζω.
Αγαπήστε τα τραγούδια που δεν λένε δέκα φορές το ρεφρέν.
Αγαπήστε τα τραγούδια που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ραδιόφωνα.
Όλα μου λείπουνε, οι μυρωδιές απʼ τα παράθυρα τα ανοιγμένα, όλα μου λείπουνε, τα γιασεμιά και τα τριαντάφυλλα τα ανθισμένα
iatridis·gr 2013-2021 | Powered by Graphy©. All rights reserved.
