
Μια φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες Γατών
Μια φορά κι έναν καιρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες Γατών και στην κούρσα των 100 μέτρων αγωνιζόταν η γάτα Μίλη.
Μια φορά κι έναν καιρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες Γατών και στην κούρσα των 100 μέτρων αγωνιζόταν η γάτα Μίλη.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό σκιουράκι που ήθελε να βρει δουλειά. Το σκιουράκι ήταν ευγενικό, καλοσυνάτο και φιλόδοξο, όμως δεν είχε σπουδάσει κάτι, ούτε είχε κάποια άλλη προϋπηρεσία. Οπότε, η αρχή θα ήταν πολύ δύσκολη για εκείνο.
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν δύο σκιουράκια σε ένα δέντρο. Εκείνη τη μέρα είχανε επέτειο και το ένα, το μεγάλο, είχε πει στο άλλο, το μικρό, πως θέλει να μαγειρέψει κάτι νόστιμο και να το γιορτάσουν. Γρήγορα συνειδητοποίησε πως δεν είχανε μπει τα χρήματα στο λογαριασμό του και έτσι δεν είχε απολύτως τίποτα, ούτε ένα κούφιο κάστανο.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κοριτσάκι που της άρεσε να ζει κάτω από το πάπλωμα.
Μια φορά κι έναν καιρό μια γούρνα συνάντησε ένα ποτάμι.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κοριτσάκι που ήθελε να πετάξει χαρταετό
Μια φορά κι έναν καιρό χιόνισε σε ένα μέρος που πολύ σπάνια χιονίζει. Όλα τα παιδιά βγήκανε στο δρόμο για να δουν, αλλά και να παίξουν με το χιόνι. Τα περισσότερα φτιάχνανε χιονάνθρωπους, άλλα παίζανε χιονοπόλεμο και άλλα ξαπλώνανε στο έδαφος και σχημάτιζαν “αγγέλους”.
Ο Δεκέμβρης ήταν πολύ μοναχικός και κρύος. Το μόνο του φωτεινό σημείο ήταν κάποια μικρά λαμπάκια που φόραγε στις γιορτές… Είχε χιόνια μέσα στην καρδιά του! Κι επιπλέον, δεν είχε ερωτευτεί ποτέ του! Ώσπου, εντελώς ξαφνικά, είδε ένα καλαντάρι! Άρχισε να το ξεφυλλίζει, κι όταν πήγε στην όγδοη φωτογραφία σταμάτησε.
Το συγκεκριμένο σύνθημα το έγραψε κάποιος ή που είναι πολύ ερωτευμένος ή κάποιος μεγάλος φαν του Μητροπάνου ή κάποιος ιδιοκτήτης πολυκατοικίας προς τον νοικάρη…
«Εντάξει», είπε το Εντάξει, και το Εντάξει συμφώνησε. Μια συμφωνία όμως που ποτέ δεν έγινε εντάξει.
Μια φορά κι έναν καιρό στο βυθό της θάλασσας ζούσαν δύο κοχύλια. Το ένα ήταν ένα πολύ όμορφο κοχύλι, είχε μελιχρό κέλυφος, όμορφη όψη και γυάλιζε συνέχεια∙ το άλλο ήταν ένα πολύ μικρό και ανούσιο κοχύλι, χωρίς κανένα ιδιαίτερο χρώμα,