Μένουμε σπίτι σημαίνει συμφιλιωνόμαστε με τον εαυτό μας. Σημαίνει νιώθουμε ευγνωμοσύνη με ό,τι κι αν έχουμε.
Με αφορμή λοιπόν τις επόμενες μέρες που θα καθόμαστε στα σπίτια μας τουλάχιστον να περάσουμε το χρόνο μας παραγωγικά.
Όσο κι αν αγαπάς, λοιπόν, αυτό που κάνεις, αν δεν επιλέξεις συνειδητά να δουλεύεις, τίποτα δε θα συμβεί.
Η αγαπημένη μου συνήθεια είναι να γράφω. Είναι ο δικός μου τρόπος έκφρασης στον κόσμο. Δεν ξέρω αν είναι επιτυχημένος ή όχι, αλλά ξέρω πως όταν γράφω νιώθω χαρούμενος.
Εφικτό ή ανέφικτο, εφαρμογές που μπορεί να λειτουργήσουν μετά από μία μέρα ή μετά από 10 χρόνια, όλα εδώ, όλα σε ένα άρθρο!
Βαθιά ανάσα ανακούφισης, μάτια κλειστά για λίγο, χαμόγελο αυτοελέγχου και όλα είναι όπως τα θες, ή στο περίπου.
Το συγκεκριμένο σύνθημα το έγραψε κάποιος ή που είναι πολύ ερωτευμένος ή κάποιος μεγάλος φαν του Μητροπάνου ή κάποιος ιδιοκτήτης πολυκατοικίας προς τον νοικάρη…
Πριν μερικά χρόνια δούλευα σε μια εταιρία που στηριζόταν αποκλειστικά και μόνο στις πωλήσεις. Αν τους ρωτούσες δηλαδή τι άνθρωπος είναι ο Γιώργος, πρώτα θα σκεφτόντουσαν τις πωλήσεις που έχω κάνει το τελευταίο τρίμηνο –άρα θα ήσουν για αυτούς ένας αριθμός– και μετά θα σκεφτόντουσαν όλα τα άλλα.
Έχουμε φτιάξει ένα νοητό βάζο όπου εκεί τοποθετούμε όλα όσα θα θέλαμε να έχουμε και δεν μπορούμε να τα πιάσουμε. Το νοητό βέβαια γίνεται ανόητο, σαν και εμάς. Οπότε ταιριάζουμε τέλεια με το νέο μας παιχνίδι.
«Μάνα ακόμα ονειρεύομαι!», μπορεί να μην στο είπα ποτέ, αλλά στο γράφω σε έναν τοίχο…
Κάπου κοντά στις τρεις η ώρα, και αφού από τον πρώτο σεισμό είχαν περάσει περίπου σαράντα πέντε λεπτά, οι κάτοικοι της περιοχής άρχισαν να μαζεύουν μερικά πράγματα από το σπίτι τους και να οδεύουν προς τις πλατείες, τις εκκλησίες, τα γήπεδα και σε οποιονδήποτε ανοιχτό χώρο υπήρχε εκεί· με την υποψία φυσικά κάποιου ισχυρού μετασεισμού.
iatridis·gr 2013-2020 | Powered by Graphy©. All rights reserved.
