
Πονάει το δοντάκι μου για εσένα
Ένα χριστουγεννιάτικο ερωτικό διήγημα με ψήγματα μαύρης κωμωδίας…
Ένα χριστουγεννιάτικο ερωτικό διήγημα με ψήγματα μαύρης κωμωδίας…
Τι κάνεις αν δεις την κοπέλα που ονειρεύεσαι από πάντα, αλλά εκείνη είναι με παρέα; Τι στα αλήθεια πράττεις αν δεις τον έρωτα της ζωής σου, αλλά οι συνθήκες δεν σου επιτρέπουν να την γνωρίσεις;
«Τα Χριστούγεννα είναι η χειρότερη εποχή του χρόνου, ο Δεκέμβρης ο χειρότερος μήνας και οι καλικάντζαροι τα χειρότερα πλάσματα που έχουν επινοήσει οι άνθρωποι», αυτή ήταν η “ψύχραιμη” άποψη της Ναταλίας για τις μέρες που διανύουμε.
“Το να παρατηρείς τους ανθρώπους σου δίνει μια εμπειρία και ένα αξίωμα που δεν μπορεί να διδαχτεί· ειδικότερα τώρα, που όλοι προσέχουν την οθόνη του κινητού τους”.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κοριτσάκι που ήθελε να πετάξει χαρταετό
Ο Δεκέμβρης ήταν πολύ μοναχικός και κρύος. Το μόνο του φωτεινό σημείο ήταν κάποια μικρά λαμπάκια που φόραγε στις γιορτές… Είχε χιόνια μέσα στην καρδιά του! Κι επιπλέον, δεν είχε ερωτευτεί ποτέ του! Ώσπου, εντελώς ξαφνικά, είδε ένα καλαντάρι! Άρχισε να το ξεφυλλίζει, κι όταν πήγε στην όγδοη φωτογραφία σταμάτησε.
Αν η ζωή σου έχει μια άγρια ομορφιά, αν η ζωή σου έχει μπολιαστεί με τύχη, κι αν η ζωή σου μοιάζει με ένα ανεπιτήδευτο παιχνίδι, τότε είσαι σε έναν πολύ καλό δρόμο.
Το καλοκαίρι είναι απλά η καλύτερη εποχή. Αν ειδικά περάσει και ο δεκαπενταύγουστος, τότε τα νησιά μιλάνε μεταξύ τους και διηγούνται μόνα τους τις ιστορίες, τις ερωτικές ιστορίες. Υπάρχουν βέβαια κι οι ανομολόγητες, αυτές που αν συμβούν σε ένα μέρος,