
Σκέψου σαν μοναχός – Jay Shetty
Διατηρήστε την αγάπη ζωντανή
Μια ιστορία ενσυναίσθησης που αξίζει να διαβαστεί σε μια τάξη, σε ένα σπίτι, σε ένα δάσος ή ακόμα και σ’ έναν καθρέφτη μπροστά.
Έτσι λοιπόν, ο Μπουφάκος άνοιξε τα φτερά του και πέταξε προς μια καινούργια ζωή· γιατί μπορεί να μην ήξερε να λέει μπου, αλλά είχε όλες τις άλλες συνθήκες κάθε κανονικού μπουφάκου.
Απόσπαμα από το βιβλίο “Εκεί Που Τραγουδάνε Οι Καραβίδες”
«Αγαπητέ Θεέ, με λένε Όσκαρ είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο.
Ο Κάφκα κάποτε συνάντησε ένα μικρό κορίτσι στο πάρκο όπου έκανε τον καθημερινό του περίπατο. Το κορίτσι έκλαιγε. Είχε χάσει την κούκλα της και ήταν απαρηγόρητη. Ο Κάφκα προσφέρθηκε να τη βοηθήσει να τη βρει και συνεννοήθηκε μαζί της να τη συναντήσει την επόμενη μέρα στο ίδιο σημείο.
Εξομολογηθείτε στον εαυτό σας: θα πεθαίνατε τάχα, αν σας απαγόρευαν να γράφετε;
Αυτό σημαίνει πως δεν είν’ ο έρωτας που έχει σημασία για μάς, αλλά το μυστήριο.
Πάντως, τόσο μεγάλος ήταν ο πόθος μου για την Ιονέλα, που κατά τη διάρκεια του ταξιδιού δεν έχανα ευκαιρία να την κοιτάω με μια αχόρταγη πείνα και να της χαϊδεύω την πλάτη, ακόμη και τα πόδια, κρυφά από τα βλέμματα των άλλων.
Κάποια στιγμή όλοι θα πεθάνουμε, σκέφτηκα, κι αυτό ισχύει εξίσου για τα ποντίκια του αγρού και τα ποντίκια των υπολογιστών, την Αλάσκα το κορίτσι και την Αλάσκα το μέρος, γιατί τίποτα δε διαρκεί παντοτινά, ούτε καν η ίδια η Γη.
Το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά