Στίχοι: Ορφέας Περίδης
Μουσική: Ορφέας Περίδης
Πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης
Για να καταλάβετε καλύτερα αυτό το τραγούδι, χρειάζεται να σηκωθείτε όρθιοι, να γίνετε για λίγα λεπτά ηθοποιοί και να διαβάσετε το παρακάτω τραγούδι σαν να ήταν ένας μονόλογος που θα έπρεπε να απαγγείλετε σε ένα θέατρο. Επίσης, για να μπείτε στο πετσί του ρόλου χρησιμοποιήστε τα χέρια σας και κάντε με χειρονομίες ότι ακριβώς λέει ο στίχος. Έτσι κι αλλιώς όπως λέει και ο Θηβαίος, ένας στιχουργός όταν γράφει ένα κομμάτι, πρέπει να το απαγγέλει με δυνατή φωνή.
Από τα βάθη της ψυχής
…δείξτε που ακριβώς είναι η ψυχή για εσάς
κι από του νου τα ύψη
…μέχρι που φτάνει το ανάστημά σας;
απ’ το βυθό της θάλασσας
…δείξτε, όπου κι αν μένετε πού είναι η θάλασσα
ως τις βουνοκορφές
…δείξτε ακόμη που περίπου είναι τα βουνά
ψάχνω να σε βρω
…θυμηθείτε τώρα ένα αγαπημένο σας πρόσωπο
Μια σφαίρα υγρή γύρω απ’ τη γη
…ναι, κάντε ένα κύκλο γύρω από τον εαυτό σας
μια ουράνια δεξαμενή
…«δεξαμενή» από τις πιο ωραίες λέξεις που μπορεί να συναντήσουμε μέσα σε ένα τραγούδι
εκεί που λούζονται οι ψυχές
πριν να χαθούν στο σύμπαν
…εδώ ο Περίδης μας δίνει την δικιά του εξήγηση για την μεταθάνατο ζωή, πως όταν φεύγουμε από αυτό το κόσμο, καλλωπιζόμαστε και ομορφαίνουμε για να πάμε κάπου αλλού
με ένα πήδο ένα πρωί
να μπω με μια βουτιά εκεί
…κάντε ένα αλματάκι και φανταστείτε τον παράδεισο
απ’ τον βυθό, απ’ τον πάτο
να δω τα πάνω κάτω
…συνεχίστε να κάνετε τις κινήσεις με τα χέρια, όπως εσείς θέλετε
να βρω όλα τα χαμένα
ίσως να βρω κι εσένα
…φανταστείτε ξανά τον άνθρωπό σας
Αχ, να σε βρω, αχ, να σε βρω
μόνο για λίγο να σε δω
…τώρα μπορείτε να τραγουδήσετε το ρεφρέν, δυνατά, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος
ν’ ακούσω τη σκιά σου
να μου φωνάζει γεια σου
…η ποίηση συναντάει την απλότητα και μέσα από την ρουτίνα της καθημερινότητας γεννιέται ο έρωτας
Ακούς στα δέντρα τα πουλιά
άνθρωποι είναι με φτερά
που φέρνουν τα μηνύματα
από τον άλλο κόσμο
…οι ερμηνείες του Περίδη συνεχίζονται για τον άλλο κόσμο, εξάλλου μπορεί να έχει και δίκαιο, αφού κανένας μας δεν ακούει πουλιά να κελαηδούν…
…ένα πολύ μικρό μειονέκτημα, αφού γίνεται συνίζηση μεταξύ «ακούς στα» και χάνεται ένα μικρό νόημα
Φυσάει αέρας στα κλαδιά
μου απαντούν ψιθυριστά
…ο ίδιος ο στιχουργός παίζει με τα νοήματά του, και έτσι συνεχίζεται ωραία το τραγούδι
κι αυτό που ψάχνεις θα στο πουν
τα πιο βαθιά πηγάδια
…«πηγάδι» ένα μέρος σκοτεινό, υγρό και συνήθως μεγάλης έκτασης
…δηλαδή, μέσα από τη μοναξιά, τον πόνο και τα χρόνια, θα μάθεις αυτό που θέλεις
Έψαξα γη και ουρανό
μια περπατώ και μια πετώ
…ρήματα που δένουν απόλυτα με τον πρώτο στίχο
στων δύο κόσμων το κενό
να βρω την χαραμάδα
…για εμένα ο καλύτερος στίχος του τραγουδιού, αφού η «χαραμάδα» συμβολίζει, την απλότητα, συμβολίζει ότι χρειάζεται να ικανοποιούμαστε με το λίγο, θα μπορούσε να γράψει για καταρράκτες ή για αξιοθέατα, μα η ομορφιά κρύβεται στα αθέατα…
Στα βάθη των ωκεανών
ακούω τον ήχο των σεισμών
…βλέπετε εδώ, πως ο στίχος παγώνει, δεν μπορώ να σχολιάσω κάτι, είναι απλά ένας ωραίος στίχος αλλά δεν μου μεταφέρει καμία εικόνα
…παρ’ όλα αυτά είναι βοηθητικός στίχος, αφού το νόημα συμπληρώνεται μετά
κι από την γη που άνοιξε
…σύμβαση πριν, νόημα τώρα
περνάω στον κάτω κόσμο
να βρω όλα τα χαμένα
ίσως να βρω κι εσένα
…ο σχολιασμός έρχεται μέσα από το μύθο
…α και κάπου εδώ μπορείτε να καθίσετε…
Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι μια μεταφορά του αρχαίου ελληνικού μύθου «Ορφέας και Ευρυδίκη» όπου ο Ορφέας, φυσικά, είχε κλίσει στη μουσική, έπαιζε άρπα και λύρα. Όποιος κι αν άκουγε τις μελωδίες, ακόμη και τις φάλτσες πραγματικά μαγευόταν. Η μοίρα όμως χτύπησε το μελωδό, και η Ευρυδίκη, η γυναίκα του, αρρώστησε πολύ βαριά και μεταφέρθηκε στον κάτω κόσμο. Ο Ορφέας μαθαίνοντας την είδηση αυτή, κίνησε γη και ουρανό, πάνω και κάτω κόσμους, μέχρι που έφτασε στον Άδη, εκεί όπου βρισκόταν η αγαπημένη του. Για να τη σώσει όμως υπήρχε ένας πολύ δύσκολος όρος, που του έθεσε ο χάροντας και αυτός ήταν να μην κοιτάξει την Ευρυδίκη, παρά μόνο όταν φτάσουν στον πάνω κόσμο. Κατά την διάρκεια της διαδρομής όμως ο ευαίσθητος Ορφέας δεν άντεξε και την κοίταξε. Σχεδόν ακαριαία η γυναίκα του πέθανε πάνω στα ανήμπορα χέρια του, επίσης δεν είχε δεύτερη ευκαιρία για να την φέρει πίσω. Απαρηγόρητος όπως ήταν και χωρίς εμπνεύσεις, ο Ορφέας πέθανε μετά από λίγο καιρό.
_
Το άρθρο γράφτηκε 17.07.2012 για λογαριασμό του “Ορφέα”.
photo: Γιώργος Ιατρίδης
