
Μια φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες Γατών
Μια φορά κι έναν καιρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες Γατών και στην κούρσα των 100 μέτρων αγωνιζόταν η γάτα Μίλη.
Μια φορά κι έναν καιρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες Γατών και στην κούρσα των 100 μέτρων αγωνιζόταν η γάτα Μίλη.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό σκιουράκι που ήθελε να βρει δουλειά. Το σκιουράκι ήταν ευγενικό, καλοσυνάτο και φιλόδοξο, όμως δεν είχε σπουδάσει κάτι, ούτε είχε κάποια άλλη προϋπηρεσία. Οπότε, η αρχή θα ήταν πολύ δύσκολη για εκείνο.
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν δύο σκιουράκια σε ένα δέντρο. Εκείνη τη μέρα είχανε επέτειο και το ένα, το μεγάλο, είχε πει στο άλλο, το μικρό, πως θέλει να μαγειρέψει κάτι νόστιμο και να το γιορτάσουν. Γρήγορα συνειδητοποίησε πως δεν είχανε μπει τα χρήματα στο λογαριασμό του και έτσι δεν είχε απολύτως τίποτα, ούτε ένα κούφιο κάστανο.
«Τα Χριστούγεννα είναι η χειρότερη εποχή του χρόνου, ο Δεκέμβρης ο χειρότερος μήνας και οι καλικάντζαροι τα χειρότερα πλάσματα που έχουν επινοήσει οι άνθρωποι», αυτή ήταν η “ψύχραιμη” άποψη της Ναταλίας για τις μέρες που διανύουμε.
Έτσι λοιπόν, ο Μπουφάκος άνοιξε τα φτερά του και πέταξε προς μια καινούργια ζωή· γιατί μπορεί να μην ήξερε να λέει μπου, αλλά είχε όλες τις άλλες συνθήκες κάθε κανονικού μπουφάκου.
Πότε άραγε θα πάψουμε να ζούμε με σύμβολα και συμβολισμούς;
Απόσπαμα από το βιβλίο “Εκεί Που Τραγουδάνε Οι Καραβίδες”
«Ενώ τον προηγούμενο αιώνα ολοκληρωτικά καθεστώτα προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να συλλέξουν πληροφορίες για τους πολίτες, σήμερα τα ψηφιακά δεδομένα εκχωρούνται αβίαστα είτε συλλέγονται άκοπα, εν αγνοία των χρηστών. Αυτό που βιώνουμε είναι σχοινοβασία».
“Το να παρατηρείς τους ανθρώπους σου δίνει μια εμπειρία και ένα αξίωμα που δεν μπορεί να διδαχτεί· ειδικότερα τώρα, που όλοι προσέχουν την οθόνη του κινητού τους”.
«Αγαπητέ Θεέ, με λένε Όσκαρ είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο.