-Αν ήταν η μέχρι τώρα ζωή σου μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή η σκηνή;
Με σχολική τσάντα πάω δημοτικό στις Σχολές Αυγέρη στην Αγιά Σοφιά του Πειραιά. Όλα μου φαίνονται ερείπιο. Και θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω.
-Γιατί αποδημούν τα πουλιά;
Γιατί θέλουν να ζήσουν.
-Αν σου έλεγαν πως αύριο θα γίνεις άγαλμα, σε ποιο σημείο θα σταματούσες για να κοιτάζεις τον κόσμο;
Στον Πειραιά. Εκεί που ήταν το Ρολόι. Οι πειραιώτες ξέρουν.
–Πώς γίνεται από τη χαραμάδα να περνάει τόσο φως;
Γιατί αποκλείεται από παντού.
-Ποια είναι η μονάδα μέτρησης της ευτυχίας;
Ο έρωτας. Ο ύπνος. Η σιωπή.
-Ξημέρωμα ή δειλινό;
Ξημέρωμα γιατί έχω κοιμηθεί καλά. Χωρίς τύψεις. Δειλινό γιατί ηρεμώ και κάνω εργένικες δουλειές στο σπίτι μου με ταλέντο.
–Πώς γίνεται η γλώσσα μας να δένεται με γόρδιο δεσμό;
Αν λέει ψέματα. Και γλείφει τέρατα. Για καλοπέραση και ελληνικές τράκες.
-Γιατί νηστεύουμε ακόμα και τον έρωτα;
Γιατί δεν είναι τόσο εύκολα προσφερόμενος. Αναζητείται πάντοτε.
-Ποιο θα είναι το επόμενο μέσο φυλάκισής μας;
Η έλλειψη χρόνου. Η αναμονή λεωφορείου για να γυρίσουμε σπίτι μας. Σάββατο ή Κυριακή. Ή γιορτή.
–Μπορούμε να χορέψουμε «πάνω στο φτερό του καρχαρία;»
Μπορούμε να χορέψουμε. Αν δεν τον υπολογίσουμε. Τον αγνοήσουμε. Με δύναμη Χριστού.
_
Ο Γιώργος Χρονάς γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1948 στον Πειραιά. Έχει εκδώσει 24 βιβλία. Είναι ποιητής, συγγραφέας, θεατρικός συγγραφέας, εκδότης, στιχουργός, δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός – από το 1979. Εκδίδει, από το 1981, το Περιοδικό και τις Εκδόσεις Οδός Πανός και τις Εκδόσεις Σιγαρέτα που μετρούν, ο 2016, 500 βιβλία και 173 τεύχη.
Τώρα παρουσιάζει το έργο του «Το όνομά μου είναι Τζαίημς Ντην», στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 9.00 μ.μ.
