Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Κάποτε θα φύγουμε από δω
…ένας απόλυτα κατανοητός στίχος, έστω κι αν δε θέλουμε να τον αποδεχτούμε
Όταν θα ‘μαστε όλοι κουρασμένοι
…μακάρι όμως να “πιάσει” αυτό εδώ το στιχάκι, και να φύγουμε στα βαθιά γεράματα, με το ανάστημα σηκωμένο, αλλά και να έχουμε ζήσει έτσι όπως φανταστήκαμε, αλλά και ακόμα καλύτερα
…”και γέρος πια να αράξεις στο νησί, πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο”, από την Ιθάκη του Κ. Καβάφη
Θα γυρίσω λίγο να σε δω
…θα γυρίσω να ξανά δω την εικόνα σου και το τελευταίο βλέμμα σου, να κρατήσω την όψη σου…
Και θα με κοιτάς ευτυχισμένη
…χαρούμενη και κάπως έτσι να σε θυμάμαι για πάντα
Κάποτε θα φύγουμε από δω
Κι όλα σου τα ”θέλω” θα φωνάξεις
…πόσο δυνατή ή πόσο αδύναμη θα είναι αυτή η φωνή; έχουμε επιθυμίες στη ζωή μας; ή κυκλοφορούμε σαν πούλια με στημένα ζάρια;
Δεν θα ‘ναι το κλάμα σου βουβό
Θα μπορείς ελεύθερη να κλάψεις
…πότε ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες; θυμάσαι άραγε πότε ήταν η τελευταία;
Κάποτε μα τώρα είμαστε εδώ
…το ρεφρέν έρχεται να ανατρέψει όλο το τραγούδι, αυτός ο στίχος αποτελεί γέφυρα με το τώρα, αυτήν εδώ την συγκεκριμένη στιγμή που διαβάζετε το τραγούδι, αλλά και με το “κάποτε”, το μέλλον, το αβέβαιο, αλλά και αυτό που μπορούμε να αλλάξουμε
Ξένοι σ ‘έναν τόπο που αλλάζει
…ξένοι στην ίδια μας την σχέση, στο ίδιο μας το σπίτι, στη χώρα μας
Ξέρω χίλιους τρόπους να σωθώ
…εδώ θα δανειστώ ένα άλλο τραγούδι του Οδ. Ιωάννου για να περιγράψω αυτόν τον στίχο. Μερικές φορές είμαστε τόσο “Αγύριστα κεφάλια” που ενώ ξέρουμε τη χρειάζετε να κάνουμε για να σωθούμε…
Μα κανένας τους δεν μου ταιριάζει
…δεν κάνουμε τίποτα, δεν πράττουμε, μένουμε απαθής σε ένα κόσμο που κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, και τα πάντα αλλάζουν στο δευτερόλεπτο
Κάποτε θα φύγουμε από δω
Και θα είσαι όμορφη στο δρόμο
…ενώ τα γηρατιά θα έχουν έρθει, και θα έχουμε αρκετά χρόνια στην πλάτη μας, η ομορφιά στο βλέμμα θα έχει παραμείνει, όπως η θάλασσα που δε γερνάει ποτέ
Θα γελάς με ό,τι κι αν σου πω
…εδώ είναι σαν να ρίχνει ο στιχουργός μια κουταλιά μέλι στο τραγούδι
Σύννεφα θα βγάλουμε στον ώμο
…και έτσι γλυκά όπως μας αποχαιρετά, μας δίνει κάτι που θα αντικαταστήσει τα χρόνια που έχουμε στην πλάτη μας, με ένα σύννεφο, κάτι δηλαδή που είναι πανάλαφρο, και περπατάει αμέριμνο και ανέμελο στον ουρανό
_
Το άρθρο γράφτηκε 12.04.2013 για λογαριασμό του “Ορφέα”.
