-Αν ήταν η μέχρι τώρα ζωή σου μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή η σκηνή;
Cvalda – Björk (Dancer in the Dark)
-Γιατί αποδημούν τα πουλιά;
Διότι σε αντίθεση με αρκετούς από εμάς, δεν έχουν πάψει να ελπίζουν.
-Αν σου έλεγαν πως αύριο θα γίνεις άγαλμα, σε ποιο σημείο θα σταματούσες για να κοιτάζεις τον κόσμο;
Στην γέφυρα του Καρόλου, στην Πράγα, φάτσα στο Μολδάβα.
-Πώς γίνεται από τη χαραμάδα να περνάει τόσο φως;
Η χαραμάδα αδίκως θεωρείτε μικρή δίοδος. Έχω δει από χαραμάδες να ξεχειλίζουν ορμητικά, ποταμοί.
-Ποια είναι η μονάδα μέτρησης της ευτυχίας;
Η πίστη.
-Ξημέρωμα ή δειλινό;
Ξημέρωμα. Λιγότερα βλέμματα, περισσότερη αναμονή, λιγότερες αναστολές και μηδέν χρόνος για όνειρα.
Πώς γίνεται η γλώσσα μας να δένεται με γόρδιο δεσμό;
«Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει.»
-Γιατί νηστεύουμε ακόμα και τον έρωτα;
Γιατί κάνουμε οικονομία. Μαζεύουμε λεφτά για να αγοράσουμε καινούργιο iPhone.
-Ποιο θα είναι το επόμενο μέσο φυλάκισης μας;
Η απόλυτη άγνοια. Είμαστε πολύ κοντά.
-Μπορούμε να χορέψουμε «πάνω στο φτερό του καρχαρία;»
Γιατί όχι; Μπορούμε να χορέψουμε ακίνητοι, να φτιάξουμε το νέο μανιφέστο και να αλλάξουμε όλο τον κόσμο. Ευτυχώς η αρχή βρίσκεται μέσα μας και είναι προσωπική υπόθεση.
_
Σπουδαστής στην Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο μου άλμπουμ με τίτλο «Προσωπικό» από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος. Στις 30 Νοεμβρίου στο θέατρο Άλφα Ιδέα, η παρουσίαση του, μαζί μας η Μαρία Φαραντούρη.
