-Αν ήταν η μέχρι τώρα ζωή σου μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή η σκηνή;
Here’s to the ones who dream… – “The fools who dream” – La La Land
-Γιατί αποδημούν τα πουλιά;
Γιατί είναι σαν τους ανθρώπους, αλλά λίγο πιο τολμηρά από αυτούς: η μόνη τους πατρίδα είναι εκεί που χτυπάει η καρδιά τους…
-Αν σου έλεγαν πως αύριο θα γίνεις άγαλμα, σε ποιο σημείο θα σταματούσες για να κοιτάζεις τον κόσμο;
Κάπου με φως. Οι άνθρωποι, εξάλλου, είναι πιο όμορφοι στο φως.
-Πώς γίνεται από τη χαραμάδα να περνάει τόσο φως;
Μάλλον τις χαραμάδες τις φτιάχνει το μυαλό όσο μεγάλες θέλει αυτό. Μπορεί και η ψυχή καμιά φορά…
-Ποια είναι η μονάδα μέτρησης της ευτυχίας;
Οι στιγμές.
-Ξημέρωμα ή δειλινό;
Δειλινό. Έτσι απλά γιατί πλησιάζει το επόμενο ξημέρωμα…
-Πώς γίνεται η γλώσσα μας να δένεται με γόρδιο δεσμό;
Λένε ότι όταν δεν έχεις κάτι να πεις το τραγουδάς. Ίσως γι’ αυτό…
-Γιατί νηστεύουμε ακόμα και τον έρωτα;
Τον νηστεύουμε;
-Ποιο θα είναι το επόμενο μέσο φυλάκισης μας;
Το σκοτάδι.
-Μπορούμε να χορέψουμε «πάνω στο φτερό του καρχαρία;»
Ναι. Φτάνει μετά να βουτήξουμε στη θάλασσα.
_
Ο Σταύρος Σταύρου είναι στιχουργός. Έχει γράψει τραγούδια για πολλούς ερμηνευτές, καθώς και στίχους για θεατρικές παραστάσεις, παιδικές και άλλες. Αυτό τον καιρό γράφει, γράφει, γράφει και ονειρεύεται.
