-Αν ήταν η μέχρι τώρα ζωή σου μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή η σκηνή;
Αν το ήξερα θα ήξερα και την συνέχεια και αυτό δεν το θέλω με τίποτα.
-Γιατί αποδημούν τα πουλιά;
Γιατί δεν συμβιβάζονται. Θέλουν κάθε φορά να ζήσουν στο έπακρο. Καλά κάνουν!
-Αν σου έλεγαν πως αύριο θα γίνεις άγαλμα, σε ποιο σημείο θα σταματούσες για να κοιτάζεις τον κόσμο;
Στην πλατεία Μοναστηρακίου, γιατί βλέπεις τους πάντες και τα πάντα.
–Πώς γίνεται από τη χαραμάδα να περνάει τόσο φως;
Γιατί η θέληση και η ψυχική δύναμη μετράνε περισσότερο από τα όποια εμπόδια.
-Ποια είναι η μονάδα μέτρησης της ευτυχίας;
Το πόσο αναπολούμε το παρελθόν και περιμένουμε το μέλλον.
-Ξημέρωμα ή δειλινό;
Δειλινό, για τα χρώματα.
–Πώς γίνεται η γλώσσα μας να δένεται με γόρδιο δεσμό;
Μάθαμε γραμματική, συντακτικό, ανάγνωση αλλά όχι αληθινή επικοινωνία.
-Γιατί νηστεύουμε ακόμα και τον έρωτα;
Γιατί φοβόμαστε να “εκτεθούμε”.
-Ποιο θα είναι το επόμενο μέσο φυλάκισης μας;
Η εικόνα του εαυτού μας που προβάλουμε στο social media.
–Μπορούμε να χορέψουμε «πάνω στο φτερό του καρχαρία;»
Κάθε μέρα αυτό δεν κάνουμε;
_
Είμαι 31 χρόνων, συνθέτης και καθηγητής μουσικής. Έχω 2 προσωπικούς δίσκους στον χώρο του έντεχνου τραγουδιού με συνεργασίες τις οποίες καμαρώνω. Τώρα ετοιμάζω την τρίτη μου δουλειά. Παράλληλα γράφω και έργα κλασικής μουσικής.
