Αν κάποιος μελετήσει τον κ. Μάνο Ελευθερίου θα καταλάβει πως οι στίχοι του έχουν μια σειρά και μία συνέπεια. Είναι σαν μια αλυσιδωτή αντίδραση που το ένα τραγούδι διαδέχεται και υποδέχεται το άλλο τόσο όμορφα. Τόσο σε συναισθήματα, εικόνες, όσο και σε πιο τεχνικά χαρακτηριστικά, σε λέξεις και ομοιοκαταληξίες.
Παρακάτω θα παραθέτω 10 τραγούδια του που μιλάνε για την αγάπη.
Η θάλασσα ως το στήθος πια με φτάνει
δεν ξέρω τι έχει γίνει και ποιος ζει
μα ένα χέρι βγαίνει απ’ το ταβάνι
σωσίβιο μου ρίχνει και σχοινί
το σπίτι στον αέρα ταξιδεύει
ποια αγάπη μες τον κόσμο μας γυρεύει
Στην έρημη δεκαετία
στα μαγικά εξοχικά
τον έρωτά μας τραυματία
τον φέραν δίπλα μας ξανά.
Μυρίζαν φώτα τα μαλλιά σου
το σώμα σου ακροθαλασσιά
κι είχες σκορπίσει τα φιλιά σου
σ` όλα του χάρτη τα νησιά
Κάπου υπάρχει ένα νησί
μόνο για μας στην οικουμένη
που ‘χει την άμμο του χρυσή
τη θάλασσά του αγιασμένη
Κάπου υπάρχει ένα νησί
χωρίς κακούς, μην αμφιβάλλεις
δεν λέω λόγια της στιγμής
κι αυτά που λεν’ της παραζάλης
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
Τα λόγια της αγάπης
αγόρασε ένας κάλπης
να τα ’χει όταν θέλει να γελά.
Και βλέπεις μια θυσία
με πόση αναισθησία
τη βάζει κάποιος να κατρακυλά.
Σε πανηγύρι και γιορτή
απ’ την Αγιά Μαρκέλλα
σ’ αγόρασα χρυσή κλώστη
και κόκκινη κορδέλα
Η αγάπη είναι στιλέτο, μην το παίζεις,
μ’ ένα τίποτα μπορεί να καρφωθείς,
κι ένα άγγιγμα δεν το μεταμφιέζεις
σαν την πράξη που δεν έχει εξοφληθεί.
Θα σου ετοιμάσω τσάι γιασεμί.
Και στη βαθιά θα κάτσεις πολυθρόνα.
Τις κεφαλές θα σου χαρίσω του Ερμή,-
της Πολυδούρη ένα χειρόγραφο – κι ακόμα
ό,τι με νύχια γράφτηκε στο χώμα
και πάνω στο δικό μου το κορμί.
Είχα μι’ αγάπη τ’ όνειρό μου ν’ ακουμπώ
κι έγινε θέατρο κι αυτό πυρπολημένο
δεν έχει πόρτα μήτε είσοδο να μπω
μονάχα ένα θεατή και μεθυσμένο
Και πήρες του καιρού τ’ αλφαβητάρι
και της αγάπης λόγια φυλαχτό,
για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι
και πήρες την ελπίδα και τη χάρη,
ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό
με την ελπίδα μόνο και τη χάρη…
Bonus: Ας αγαπιόμαστε κρυφά
Ας αγαπιόμαστε κρυφά
με το δικό μας τ’ άστρο σ’ έναν δρόμο
μονάχα τ’ άψυχα να ξέρουν μυστικά
κανείς μη ξέρει πώς και τι και για ποιο λόγο
