Γεννήθηκα το 1988, μεγάλωσα στην Αρκαδία απ’ τους καλύτερους γονείς του κόσμου, στα 17 μου ήρθα Αθήνα, σπούδασα και έκανα τα μεταπτυχιακά μου πάνω στο Graphic Design. Τώρα μένω στην Παγκρατάρα, εργάζομαι ως art director στην εταιρεία Redirect που έχει το πιο γαμάτο team, ακούω πολύ μουσική, κάνω τον dj γραφείου, ενίοτε παίζω και δεξιά αριστερά. Που και που κάνω web comics, συντηρώ δυο-τρια blogs, τρολλάρω το διαδίκτυο και βγάζω άπειρες φωτογραφίες με το κινητό μου. Έχω ένα σκύλο που την λένε Λου και είναι ότι αγαπάω πιο πολύ στη ζωή μου.
#1: Δως μου ένα URL που σε χαρακτηρίζει.
Μάλλον το engadget.com γιατί όλα τα λεφτά μου πάνε σε άχρηστα γκάτζετς.
#2: Αν μπορούσες να αγοράσεις ένα hashtag και να το χρησιμοποιείς μόνο εσύ, ποιο θα ήταν αυτό;
Το #iremise για να μπορώ να αντιμετωπίσω το πόσο έξαλλος είναι ο μέσος Έλληνας χρήστης.
#3: Αν αύριο έκλεινε το facebook τι θα έκανες;
Πάρτυ, γιατί όσοι δουλεύουν σε διαφημιστικές ξέρουν με τι πόνο βγαίνουν τα posts. Σε προσωπικό επίπεδο θεωρώ δε θα με επηρέαζε και τόσο, επενδύω τον χρόνο μου σε άλλα social media, πιο στοχευμένα στο περιεχόμενο που με ενδιαφέρει ή στο οποίο παράγω διαδικτυακά. Οκ, καλή τρόμπα το facebook, αλλά γελάω με όσους το παίρνουν ακραία σοβαρά και υστεριάζουν.
#4: Πιστεύεις στον έρωτα με το πρώτο add;
Το internet λέει ψέματα οπότε όχι. Οκ, μπορεί να δω ένα friend request και να πω “τι-είσαι-εσύ-μάνα-μου”, “τα-μαζευω-όλα-και-σου-ρχομαι”, “αν-κάνω-accept-θέλω-και-τα-παιδιά-σου” αλλά αυτό θα κρατήσει άντε το πολύ 2 λεπτά, μέχρι το επόμενο request ή μέχρι να δεις ένα random βίντεο μιας γάτας να φασώνει ένα άπαχο παριζάκι.
#5: Ποια είναι η μονάδα μέτρησης των social δικτύων;
To πόσο επιρροή έχουν στην offline ζωή, το πόσο μπορούν να εμπνεύσουν και να κινητοποιήσουν άλλους. Δεν ξέρω πως και αν μετριέται αυτό. Δεν πιστεύω στα likes και στα νούμερα, that’s so 2013.
#6: Γιατί δίνουμε περισσότερα like, παρά αγκαλιές;
Γιατί είναι κοινωνικά κατακριτέο να αγκαλιάζεις άγνωστο κόσμο στο δρόμο.
#7: Πόσο ζηλεύεις τη virtual ευτυχία των άλλων;
Καθόλου, είναι ωραίο να χαζεύεις τη virtual ευτυχία των άλλων και να σκέφτεσαι πόσο μίζερη είναι η αυτοαναφορική τους ύπαρξη στο timeline σου. Χειρότερο είδος virtual ευτυχίας είναι τα ζευγαράκια. Πω πω εμετός all over the place.
Αλλά να μην είμαι και άδικος, υπαρχεί και το είδος virtual ευτυχίας σε κάποιον που αναγνωρίζεται η δουλειά του, ένα project του, κάτι που έχει κάνει με αγάπη. Εκεί γαμώ και ρισπέκτ και ζήλεια με τη θετική πλευρά της λέξης.
#8: Τα status σου έχουν συγκεκριμένο αποδέκτη ή εκφράζεις αβίαστα κάποια άποψη;
Γενικά δεν εκφράζω τις απόψεις μου μέσα απ’ τα κοινωνικά μου δίκτυα. Δε νομίζω ότι ενδιαφέρει και κανέναν στη τελική. Μια πιο γενική άποψη μου για τη ζωή θα την περάσω, μέσα από τις φωτογραφίες μου, τις εικονογραφήσεις μου, τα ανορθόγραφα αποφθέγματα στους τοίχους κλπ. Ακόμα κι αν είναι φορές που νιώθω ότι έχω τόσα να πω, δεν θα το κάνω στο facebook μου, γιατί θα τα διαβάζω την επομένη και θα ντρέπομαι.
#9: Αν είχες την δυνατότητα να γράψεις ένα μόνο αλγόριθμο, τι από τα δύο θα διάλεγες. Να αποτινάξεις όλη τη μελαγχολία των ανθρώπων που έχει δημιουργηθεί από τα social networks, ή να ερωτευτείς παράφορα;
Ερωτευμένος είμαι και η μελαγχολία των ανθρώπων πολλές φορές βγαίνει δημιουργικά στα κοινωνικά δίκτυα πότε ούτε αυτό θα άλλαζα.
Αν έπρεπε με το ζόρι να διαλέξω αλλιώς θα μου έκοβες ένα δάχτυλο με τανάλια, θα διάλεγα το δεύτερο και θα πούλαγα τον αλγόριθμο στη google και τώρα θα ζούσα στο μαϊάμι και θα ΄μουν πορτοκαλί απ’ τα σολάριουμ.
#10: Έτος 2025, πώς φαντάζεσαι τα social media;
Έχω μια παρωχημένη φουτουριστική εικόνα όπου τα social media πια δεν θα είναι μια παράλληλη virtual πραγματικότητα, αλλά θα είναι η αυτή κάθε αυτή πραγματικότητα, όπου κάθε τι μετριέται, μοιράζεται, συγκρίνεται, γεμάτη κατάθλιψη και διαφημίσεις. Μια άυλη τεχνολογία όπου τα πάντα θα ναι αποδεκτά και εύκολα.
_
facebook.com/constantine.belias
instagram.com/constantinos88
twitter.com/constantinos88
kapa44.tumblr.com
the-safe-side.tumblr.com
Φωτογραφία: lifo.gr
Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο ΓΚΡΕΚΑ
