Από όπου κι αν περάσαμε, αφήσαμε σπόρους, αφήσαμε τα σημάδια μας, αφήσαμε στιγμές, φυτέψαμε στιγμές. Τώρα οι στιγμές μεγαλώσανε, και έχουνε γίνει δέντρα, και μας ζητάνε χάρες. Μας ζητάνε να μεγαλώσουμε κι εμείς μαζί με εκείνες, κι όχι να υποκρινόμαστε
Μέσα από την ομίχλη αναδύεται ήλιος. Έτσι είναι το γραφτό, και έτσι γίνεται. Και όσο πιο μαύρο είναι το τοπίο, τόσο γλυκαίνουν οι αποχρώσεις. Ο βάλτος παύει να είναι βάλτος, γίνεται ρυάκι και σε οδηγεί εκεί ακριβώς, όπου το όνειρο
Στένεψε ο κόσμος, μια σελίδα και η σιωπή έγινε παράγραφος. Η ερωτική εξομολόγηση, τρεις οργασμοί και η φυγή η μόνη συμφωνία. Η γεροντική μου άνοια δε βοηθάει να θυμηθώ μα ούτε και να ξεχάσω, ένα παιδί που πνίγηκε από τα
