Social life #4, Στέργια Κάββαλου
Τη λένε Στέργια από το Στεργιωτή και άλλοτε είναι πολύ καλά άλλοτε ούτε λίγο. Άμα την πεις γαλλικού, μέσα θα πέσεις.
Τη λένε Στέργια από το Στεργιωτή και άλλοτε είναι πολύ καλά άλλοτε ούτε λίγο. Άμα την πεις γαλλικού, μέσα θα πέσεις.
Η Στέργια Κάββαλου γεννήθηκε τον Μάρτη του 1982 στην Αθήνα. Είναι πεζογράφος, συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μεταφράστρια. Με τη συλλογή διηγημάτων της “Αλτσχάιμερ trance” (εκδ.Τετράγωνο) ήταν υποψήφια στην κατηγορία ‘Πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα’ του λογοτεχνικού περιοδικού Διαβάζω 2011. Συμμετείχε στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών
Η Στέργια Κάββαλου είπε μερικά λόγια για το πρώτο μου βιβλίο, “Το φαινόμενο της πεταλούδας”.
Η “πλαστική άνοιξη” κινείται στο υπερρεαλιστικό φάσμα με άνεση, αποδίδοντας εικόνες από μνήμες του παρελθόντος με μια νέα οπτική που καλείται να αποτινάξει την προυπάρχουσα φρίκη και τον σκιώδη τρόμο του είναι, με σκοπό να τονώσει την ελπίδα και την
Δεκάξι Αυγούστου θα κάνουμε γάμο. Καπάκι θα πάνε οι εορτασμοί. Κλείσαμε την εκκλησία, καπάκι και τον παπά. Αγρότης ήταν που του κόψανε την επιδότηση και κάτι έπρεπε να λέει πως κάνει. Ποτέ δεν έπιαναν τα χέρια του, λίγο δημοτικό το
-Αν ήταν η μέχρι τώρα ζωή σου μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή η σκηνή; Ο τελευταίος μονόλογος της Βερονικά στην ταινία του Ζαν Εστάς, «Η μαμά και η πουτάνα». -Γιατί αποδημούν τα πουλιά; Γιατί είναι πιο έξυπνα
«Εμπιστεύσου και λίγο το πρόσωπο. Άσ’το να δείχνει και όχι μόνο να φαίνεται. Σταμάτα να κοιτάς τις αυτιστικές σου φωτογραφίες που δείχνουν εσένα σε καθρέφτη. Όμορφη. Σταμάτα να παίρνεις τη δύναμη που σου λείπει από την ίδια σου τη σάρκα