vivlio

Από όπου κι αν περάσαμε, αφήσαμε σπόρους, αφήσαμε τα σημάδια μας, αφήσαμε στιγμές, φυτέψαμε στιγμές. Τώρα οι στιγμές μεγαλώσανε, και έχουνε γίνει δέντρα, και μας ζητάνε χάρες. Μας ζητάνε να μεγαλώσουμε κι εμείς μαζί με εκείνες, κι όχι να υποκρινόμαστε