Προτρέχω, βλέπω το μέλλον, όχι δε βλέπω τίποτα. Τίποτα από ό,τι φαντάστηκα παλιά δεν έχει γίνει. Παραμόνω λίγα. Ξανασκέφτομαι, συμβαίνουν όλα. Όλα έχουν τοποθετηθεί κατάλληλα. Όλα έχουν ειπωθεί κατάλληλα. Εγώ λείπω. Περνούν, φεύγουν καταστάσεις, γυρίζει, αναποδογυρίζει ο κόσμος… όλα αυτά που έμαθα, χάνονται, εμφανίζονται σε μια στιγμή. Χρειάζεται να αποφασίσω γρήγορα, “πιο γρήγορα”. Δεν είμαι φτιαγμένος για αυτό, μα πρέπει. Επιλέγω στην τύχη, καθαρά στην τύχη. Είναι το σωστό; Όχι. Πως θα το μάθω; Ως την άκρη, ναι, ως την άκρη. Μαυρίλα, τίποτα δε βλέπω μπροστά μου. Κλείνω τα μάτια μου, τα βλέπω όλα. Δε γίνεται η ζωή να είναι καλύτερη. Αυτή η ονειρεμένη ζωή, είναι η ζωή μου. Είναι το τώρα μου. Είναι οι καταστάσεις που δεν έζησα και που θα ζήσω. Όντας αμάθητος, όντας δυνατός. Με μερικούς χτύπους ρολογιού παραπάνω, πάνω από το κεφάλι μου.
Ο κάθε χρόνος είναι και ένας τόπος. Είναι το μέρος που αποφασίζουμε να ζήσουμε. Σε κάθε τόπο υπάρχουν διαφορετικοί δείκτες και διαφορετικοί αριθμοί, έτσι η ώρα περνάει αλλιώτικα και ας είναι η ίδια παντού.
