Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα σχετικά καινούριο blog. Ένα blog που έφτασε τυχαία στα μάτια μου και στα αυτιά μου. Έτσι όπως δηλαδή έρχονται και τα ωραία πράγματα. Στην αρχική του σελίδα μας καλωσορίζει με ένα μινιμαλισμό, αλλά και με ένα ωραίο στίχο. «Τι τραγούδι να σου πω που να’ χει αέρα; Σαν κι αυτά μες τις κασέτες που ‘χουν λιώσει» Οι Ενδελέχεια δηλαδή, ένα συγκρότημα που έχει πάψει να είναι μαζί, μας μαρτυράνε το project του ιστολόγιου. «Κασετόφωνο» λοιπόν, η ονομασία του. Από αυτά που η δική μου γενιά πρόλαβε και έκανε επανωτές εγγραφές σε κασέτες, αλλά και πρόχειρες ραδιοφωνικές εκπομπές. Αλλά και από αυτά που τώρα δεν υπάρχουν.
Τώρα που ο καιρός χαλάει, βρείτε ευκαιρία να καλέσετε στο σπίτι γνωστούς και φίλους, και ταξιδέψτε μαζί με το ψηφιακό κασετόφωνο. «Ήτανε αέρας», «Τα χάλκινα των Βαλκανίων», «Όμορφα κορίτσια», «Σαν παλιό σινεμά». «Into the wild» Και αυτές μερικές μόνο από της μεριές. Σε αντίθεση με τα παλιά κασετόφωνα, αυτό έχει άπειρο χώρο και επίσης μπορούν να το αναπαράγουν πολλά άτομα την ίδια χρονική στιγμή!
Ο Ανδρέας, δημιουργός του blog και λάτρης της μουσικής, θα προτιμούσε να μας συστηθεί πατώντας play και βάζοντας μας κάποιο τραγούδι, γιατί έτσι δεν εκφράζεται καλά, όπως λέει. Αλλά εξίσου καλά μας τα είπε και με λόγια!
Πες μας λίγα λόγια για εσένα;
Γεννήθηκα στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 και μεγάλωσα σε ένα μικρό και ορεινό χωριό της ελληνικής περιφέρειας κι από μικρός θυμάμαι να ασχολούμαι και να αγαπάω δύο πράγματα, τη μουσική και τις γάτες. Μου άρεσε να ακούω τραγούδια, αλλά ήθελα τη μουσική που γνωρίζω να τη μάθουν οι φίλοι κι οι γνωστοί. Αρχικά γράφοντάς τους κασέτες και cd και τώρα πια προτρέποντάς τους να ακούσουν «Κασετόφωνο».
«Κασετόφωνο» (www.kasetophono.com), το blog σου. Πως προέκυψε ο τίτλος;
Η ιδέα για τη δημιουργία ενός μουσικού blog υπήρχε στο μυαλό μου αρκετά χρόνια αλλά συνεχώς το ανέβαλα. Το «Κασετόφωνο» προέκυψε πολύ απλά, ένα ανοιξιάτικο απόγευμα καθώς ξεκαθάριζα τις εφηβικές κασέτες σε ελληνικές και ξένες ήρθε η ιδέα και μέσα στις επόμενες ώρες άρχισε να υλοποιείται.
Ηχογραφούσες και εσύ τραγούδια από το ράδιο;
Εννοείται πως ηχογραφούσα. Κάτι παρόμοιο κάνω και τώρα ακούω τραγούδια από το ράδιο , το Youtube ή από οπουδήποτε αλλού και αντί να πατήσω το rec παίρνω τα τραγούδια και τα προσθέτω στις λίστες-κασέτες.
Επίσης το «Κασετόφωνο» αν κάποιος επιθυμεί μπορεί να το βρει και στο Facebook αλλά και στο Twitter. Πόσο καλά ή κακά έχει επηρεάσει η κοινωνική δικτύωση τις ζωές μας;
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι αναγκαίο κακό ή και καλό. Να σου πω την αλήθεια δεν ήθελα να φτιάξω γωνιές Κασετόφωνου στο Facebook και στο twitter αλλά μετά από προτροπή φίλων έφτιαξα και τους ευχαριστώ πολύ που με έπεισαν να το κάνω, κι αυτό γιατί τα περισσότερα άτομα που το ακούν το έμαθαν μέσα από τη κοινωνική δικτύωση. Άρα στο blog έχει κάνει καλό.
Ραδιοφωνικοί παραγωγοί δεν υπάρχουν, καλοί δίσκοι δε βγαίνουν… Πως βλέπεις τις σημερινές εξελίξεις στο χώρο της μουσικής;
Ραδιοφωνικοί παραγωγοί υπάρχουν ελάχιστοι, αλλά τουλάχιστον τη θέση τους πήραν τα μουσικά blogs κι έτσι ο ακροατής μπορεί να ενημερώνεται εξίσου εύκολα από εκεί. Ακούω τόσο όμορφες μουσικές καθημερινά που νομίζω πως αυτή η ψηφιακή εποχή έφερε μια άνθηση στη μουσική βιομηχανία σε Ελληνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι βγαίνουν τόσα πολλά τραγούδια που πλέον μια ζωή δε μας φτάνει να τα ακούσουμε.
Πες μας έναν ελληνικό και ένα ξένο δίσκο που αγόρασες ή άκουσες τελευταία και σου άρεσε;
Θα πω για αυτούς που αγόρασα αλλά όχι τελευταία, καθώς για να έχεις άποψη για ένα δίσκο στο σύνολο του πρέπει να περάσει πολύς καιρός ακούγοντάς τον. Ελληνικός είναι ο «Ελάχιστος Εαυτός» του Θανάση Παπακωνσταντίνου και ξένος ο «For Emma, Forever Ago» του Bon Iver. Και σαν συνέχεια της ερώτησης πιο πάνω, ίσως και γι’ αυτό ο κόσμος δεν μπορεί να ακούσει ένα ολόκληρο δίσκο γιατί βομβαρδίζεται από μουσικές και δεν προλαβαίνει. Παλιότερα η αγορά ενός δίσκου και το άκουσμά του ήταν σαν ιεροτελεστία. Καθόσουν και τον άκουγες για μήνες, τώρα ακούς ένα τραγούδι και σε 2 μέρες το βαριέσαι γιατί θα ακούσεις κάποιο άλλο που θα πάρει τη θέση του.
Συναυλία ή μαγαζί, τι προτιμάς από τα δύο;
Συναυλία.
Βλέπουμε ότι στα ελληνικά ακούσματά σου, το κυρίαρχο στοιχείο είναι αυτό της παράδοσης. Πόσο σημαντικό είναι οι καινούριοι καλλιτέχνες να φέρουν το στοιχείο αυτό στα τραγούδια τους;
Η παράδοση είναι μέσα μου γιατί τα πρώτα μου ακούσματα είναι παραδοσιακά. Ο τόπος μας έχει τόσες πολλές και διαφορετικές παραδόσεις που είναι κρίμα να χαθούν, αν και τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια στροφή από νέους καλλιτέχνες στο μείγμα παραδοσιακής και σύγχρονης μουσικής και αυτό είναι πάρα πολύ ενθαρρυντικό.
Πέρα από τους παραδοσιακούς, λαϊκούς και rock ρυθμούς, ακούς και άλλα είδη μουσικής; Όπως ηλεκτρονική, ή ραπ;
Ακούω οτιδήποτε ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά μου.
Ποιες είναι οι αγαπημένες σου μεριές; Ποια από αυτές ακούς συνέχεια;
Τρεις είναι οι αγαπημένες μου λίστες τις οποίες για ένα περίεργο λόγο δεν τις ακούει κανείς. «Into The Wild», «Dear Darkness» και τα «Ηλεκτρικά Ξημερώματα». Κι αυτή που δε βαριέμαι να ακούω είναι το « Synth».
Μπορώ να σου προτείνω θεματολογία; «Ποίηση». «Διασκευές». Τι γνώμη έχεις για την τελευταία; Οι δημιουργοί δεν έχουν έμπνευση να γράψουν κάτι καινούριο, θέλουν να επωφεληθούν από τα έτοιμα ή τι άλλο συμβαίνει;
Το να παίρνεις ένα τραγούδι και να το διασκευάζεις κατά την άποψη μου είναι δημιουργία. Είναι σαν να παίρνεις ένα παλιό έπιπλο και να το ξαναζωντανεύεις. Στη λίστα-κασέτα «Ρεμίξ» υπάρχουν διαλεγμένες διασκευές μέσα απ’ τις οποίες ξεχασμένα τραγούδια ξανάνιωσαν.
Ελληνικά συγκροτήματα με ξένο στίχο. Ποια είναι η άποψή σου;
Είναι πιο εύκολο να γράψει κανείς τραγούδι με ξένο στίχο γιατί με τον Ελληνικό δυσκολεύουν τα πράγματα καθώς υπάρχουν πάρα πολλά μελοποιημένα ποιήματα και υποσυνείδητα ο ακροατής συγκρίνει. Ωστόσο έχουν βγει αρκετά σημαντικά συγκροτήματα με αγγλικό στίχο. Τελευταία άκουσα τους εξαιρετικούς keep Shelly In Athens.
Μίλησε μας λίγο για την ενότητα «Καλλιτέχνες».
Η ενότητα αυτή μπήκε επειδή θέλησα κάποιοι καλλιτέχνες οι οποίοι μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και δεν είναι αρκετά γνωστοί, να μπορέσουν να ακουστούν σε περισσότερα αυτιά. Για παράδειγμα ο Δημήτρης Βαβλιάρας έβγαλε ένα δίσκο το «Κοίτα μακριά» τον οποίο και διανέμει δωρεάν. Για μένα είναι μέσα στους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας και στο διαδίκτυο υπάρχουν ελάχιστες αναφορές σ’ αυτόν. Τους «Your Hand In Mine» τους είδα πριν μερικά χρόνια να παίζουν σε ένα μουσείο και μου ήταν αδιανόητο πως δύο άτομα μπορούν να παίξουν τόσα πολλά όργανα επί σκηνής και να προκαλέσουν τέτοιο συναίσθημα. Οι «Sailing tomatoes» είναι απλά το σάουντρακ της Θεσσαλονίκης. Όποιος κάνει μια βόλτα και τους πετύχει θα δει τη πόλη πιο όμορφη.
Πιστεύεις πως ένας μουσικός πρέπει να περνάει τις ώρες του στα ωδεία ή να προσπαθεί να ξεφύγει από τις φόρμες και να γράψει την δικιά του μουσική;
Τα ωδεία δημιουργούν καλούς μουσικούς. Οι καλλιτέχνες όμως και οι μουσικές δημιουργούνται από βιώματα.
Ποια τα μελλοντικά σου σχέδια για το blog, θα το εμπλουτίσεις με νέες ενότητες, έχεις σκοπό να το κάνεις ενημερωτικό;
Προς το παρόν θα κάνω αυτό που ξέρω να κάνω, να ακούω μουσική και να φτιάχνω λίστες.
Γράψε μας μια τελευταία κουβέντα.
Αὐτὴ τὴ μέρα ἄφησε νὰ σοῦ ἐμπιστευτῶ τὴν ἱστορία μου: Μελαγχολικός της ζωῆς ἄνεμος εἶμαι ποὺ νυχτώθηκα καὶ ἀπόμεινα σ᾿ ἕνα χθὲς ἀνάλγητο.
__________
Η συνέντευξη έγινε για λογαριασμό του Ορφέα, την 28.10.2012
Γιώργος Ιατρίδης
