Υπάρχουν κάποιες συνήθειες που τις θεωρούμε δεδομένες, γιατί πολύ απλά γεννηθήκαμε με αυτές. Υπάρχουν άνθρωποι δίπλα μας, που δεν μπορούν να δουν ή να ακούσουν ή να μιλήσουν ή δεν μπορούν να αγγίξουν.
Εσείς που τα έχετε όλα λοιπόν, μην χάνετε το χρόνο σας, κοιτάξτε τον άνθρωπο σας στα μάτια, ακούστε τον προσεκτικά όταν σας μιλάει –δεν θα το κάνει για πάντα, μιλήστε του ανοιχτά για ό,τι κι αν σας απασχολεί, χαϊδέψτε του μαλλιά!
Αφήστε τις γιορτές και τα λουλούδια, τις επετείους και τα σοκολατάκια, που επινόησε κάποιος για να οικονομήσει και δώστε την μεγαλύτερη αγκαλιά στους φίλους σας! Πνίξτε τους κυριολεκτικά με τα χέρια σας!
Μάθετε απ’ έξω αυτό εδώ το τραγουδάκι και ψιθυρίστε το στον άλλον… κι ας έχει μόνο 3.407 επισκέψεις. Μην σας αρέσουν οι πολύβουες συνήθειες, ξεφύγετε από την μάζα. Αγαπήστε για την πάρτη σας και όχι για τους άλλους.
Σ’ αναζητώ παντού όπου έχεις μείνει και πονώ και πονώ Η απουσία σου με μαύρο ντύνει το μυαλό, το μυαλό και μόνο η σκέψη αν θα μου περάσει θα χαθώ, θα χαθώ πως η αγάπη μου θα σε κουράσει στον καιρό, στον καιρό.Σταυρό και έρωτα εγώ θα ντυθώ να σου λύσω τα μάγια χείμαρρους λόγια φιλιά θα σου στέλνω να χεις φυλαχτό θα `ρθω φωτιά να χωθώ στη ζεστή αγκαλιά σου την άγια της μοίρας μου ναυαγός στο σκαρί σου κατάρτι κι ατμός.Σ’ αναζητώ παντού όπου έχεις μείνει κι είσαι εδώ, κι είσαι εδώ με μια σου λέξη πέσ’ το και θα γίνει άδυτο, άδυτο μεσ’ τους καθρέφτες σου κοιτώ τον κόσμο κι αγαπώ κι αγαπώ λες κι η ανάσα σου ευωδιά από δυόσμο για να ξορκίσει το κακό.
Δεν μπορώ να φανταστώ πως οι άνθρωποι επιλέγουν εποχές για να αγαπήσουν, πως ρίχνουν το φλιτζάνι για να δουν αν είναι καλή περίοδος, δεν μπορώ να φανταστώ επίσης, πως υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να κάτσουν μόνοι τους παρά να κάνουν έρωτα.
Δε γίνεται να ξορκίζουμε το φιλί και να αυτοϊκανοποιούμαστε με τα χέρια μας. Από τη στιγμή που όλοι ξέρουμε πως ο θάνατος είναι μια ανάσα μακριά, που ο Θεός σκοτώνει και με ατυχήματα, που γινόμαστε αυτόχειρες, από τη στιγμή που κάποιος μπορεί να πεθάνει και στη γέννα.
Ας ξεφύγουμε λίγο από τη μίζερη ζωή μας και ας κοιτάξουμε τον διπλανό μας στα μάτια, με συμπόνια και αγάπη. Δεν είναι ντροπή να τον αγκαλιάσουμε ενώ δεν έχει γενέθλια ή γιορτή. Δεν είναι ντροπή να του ψιθυρίσουμε ένα ωραίο στιχάκι, ντροπή είναι η σιωπή.
Οι δείκτες δε γυρίζουν πίσω, οι ψυχές δεν επιστρέφουν, το μόνο που αλλάζει είναι το τώρα, που ήδη και αυτό πέρασε, γέρασε η στιγμή.
