Τα όνειρα που έβλεπες σε κύκλωσαν σα φίδια
σε θρέψανε με αφορμές χωρίς να δεις που πας
και νόμιζες πως έτρεχες, μα έτρεχες στα ίδια
στα μέρη που δεν έμαθες ποτέ να αγαπάς
Νανούρισμα οι προσευχές που προσπαθείς να κάνεις
τις νύχτες που τα φάρμακα γλυκαίνουν το νερό
και παραμύθια με κακούς μ’ αυτά να ανασάνεις
τις ώρες που τ’ ονείρατα σου κλέβουν το καιρό
[R]
Το μάτιασμα που ήθελες στα μάτια να μας ρίξεις
σε φόβιζε σαν όνειρο δίχως το γυρισμό
το μέλλον μας, στο μέλλον σου στα χέρια σου αγγίξεις
και έπλαθες το μύθο σου να μοιάζει με χρησμό
Ποτέ δε μπόρεσες να δεις τα όνειρα των άλλων
γιατί όπως μας έλεγες δε ζούσες τη ζωή
αυτή που πάντα έψαχνες στα λόγια των μεγάλων
τα λόγια που θα ήθελες να είχες πει εσύ
_
Αφιερωμένο στον Θράσο Καμινάκη
