Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Πρώτη εκτέλεση: Χαΐνηδες
Τραγούδι: Το καπηλειό
Συγνώμη, αλλά τραγούδια σαν το “καπηλειό” δεν πρόκειται να ξαναγραφτούν.
Δεν θα ξαναγραφτούν, γιατί η γλώσσα που χρησιμοποιούμε στα σημερινά τραγούδια περιέχει κόμπους, από τις λέξεις μέχρι και τα νοήματα. Η καθάρια γραφή, η διάλεκτος και η αμεσότητα που υπάρχει στο συγκεκριμένο τραγούδι το κάνει μαγικό, σαν να γνωριζόμαστε από χρόνια με τον Σταύρο και τον Μύρο.
Δεν θα ξαναγραφτούν, γιατί απλά δεν υπάρχουν καπηλειά, τα πάντα έγιναν restaurant ή gourmet κουζίνες, για να θρέφουμε τις μεγάλες κοιλιές μας και να τραβάμε selfie με τον αστακό.
Δεν θα ξαναγραφτούν, γιατί τα σημερινά τραγούδια πρέπει να λένε τουλάχιστον 3 φορές το ρεφρέν, μήπως και καρφωθεί στο μυαλό του ακροατή και γίνει επιτυχία.
Δεν θα ξαναγραφτούν, γιατί πια ξεχάσαμε να κοιτάμε το διπλανό μας στα μάτια, συνεπώς, δεν θα μας μείνουν ούτε τα «χείλια βυσσινιά», ούτε τα «μάτια καστανά».
Δεν θα ξαναγραφτούν, γιατί δεν δίνουμε δεκάρα τσακιστή για τον άνθρωπο που έχουμε πλάι μας και μας αγκαλιάζει.
Δεν θα ξαναγραφτούν, γιατί πια σταματήσαμε να παρατηρούμε τη θάλασσα, το χώμα, τον ήλιο και το «αστέρι το πρωί που τρεμοσβήνει».
Δεν θα ξαναγραφτούν, γιατί ο έρωτας μας φοβίζει.
Δεν θα ξαναγραφτούν, γιατί πολύ απλά δεν έχουμε όνειρα.
_
Το κείμενο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο “Γραμμόφωνο“.
