Κάποια τυχαία περιστατικά γίνονται οι αφορμές για να γίνει κάτι μεγαλύτερο σε βάθος χρόνου. Γνώρισα τον Παντελή από ένα απλό email που μου έστειλε, μετέπειτα τον ρώτησα πώς με βρήκε, και μου είπε… τυχαία.
Αρχικά, μου έστειλε μόνο ένα τραγούδι, μιας και εκείνο τον καιρό δεν είχαν κυκλοφορήσει επίσημα και τα άλλα. Αυτό ήταν, ακούγοντάς το κομμάτι κατάλαβα αμέσως πως θα γίνει ένα από τα αγαπημένα μου, διαχρονικά. Από τον Ιούνη που μιλήσαμε πρώτη φόρα, μέχρι και τώρα το ακούω συνέχεια. Το κομμάτι λέγεται ο «Νάρκισσος (Ο άλλος εαυτός)». Όπου το συγκεκριμένο κομμάτι έχει όλα όσα θα ήθελα να ακούσω σε ένα τραγούδι!
Μετά από έξι μήνες ο Παντελής μου έστειλε τον δίσκο του, τον “Δαίμων Εαυτό”. Ένα cd που όπως λέει μέσα, είναι ένα ταξίδι Θεσσαλονίκη – Κοζάνη – Κατερίνη, βέβαια, εγώ πιστεύω πως το ταξίδι μπορεί να έγινε σε αυτές τις πόλεις, αλλά οι νότες του ταξιδιού αυτού, φτάσανε μέχρι το Νότο, μέχρι την Αθήνα, αλλά και ακόμα πιο κάτω την Κρήτη.
Αυτό που μου βγάζει ο δίσκος μουσικά, είναι ένα πάντρεμα της παράδοσης, αλλά της καλής παράδοσης που έχουμε σε αυτόν τον τόπο, με τους σύγχρονους ήχους. Μια πολύ όμορφη σύμπραξη που μας χάρισε μερικά ωραία κομμάτια. Σε κάποια κομμάτια βέβαια, πιστεύεις πως ζεις σε ένα παραμύθι, με καλούς, αλλά και κακούς. Με άγγελους και δαίμονες…
Όσο για τους στίχους, νιώθω πως οι στιχουργοί έχουν ποτιστεί με αφηγήσεις μεγάλων ανθρώπων, αλλά και τα βιώματά τους κρύβουν ιστορικές αναφορές. Σίγουρα το λεξιλόγιο του δίσκου παραπέμπει σε μια παλιότερη εποχή, γιαγκίνι, πεθυμιές, κύρης, μιλιά σου, γαία, καφετζής, και άλλες πολλές λέξεις που μας μεταφέρουν σε κάποιο παλιό καπηλειό. Πέρα από τη χρήση της παλιάς γλώσσας, είναι και η δομή των στίχων τέτοια. Τα περισσότερα τραγούδια είναι δομημένα από τον κλασικό δεκαπεντασύλλαβό μας. Ένα παράδειγμα:
Η ζέστη φέρνει πεθυμιές και το γιαγκίνι πόθο
θα ‘σκιζα και τις λαγκαδιές μόνο για να σε νιώθω
Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για τους στίχους και να αναλύσω τόσα πράγματα, μα δεν χρειάζεται. Ένα ταξίδι στο χρόνο με εφτά προορισμούς, αυτό θα έλεγα πως είναι ο «Δαίμων Εαυτός». Ένας δίσκος που από το όνομα του μόνο, σε βάζει να σκεφτείς και να αναρωτηθείς, μιας και ο κακός μας εαυτός είναι αυτός που είναι υπαίτιος για όλα, τελικά. Αλλά νομίζω πως οι απαντήσεις υπάρχουν ακούγοντας τα τραγούδια. Εγώ απλά θα κλείσω με ένα στίχο:
Να είχα μόνο μια στιγμή, μέσα στην αγκαλιά σου
όμορφα λόγια να μου λες, μέσα στην κάμαρά σου.
_
Περισσότερες πληροφορίες για τον δίσκο εδώ.
