-Αν ήταν η μέχρι τώρα ζωή σου μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή η σκηνή;
Είναι πολλές. Η ταινία όμως που νόμιζα πως ο σεναριογράφος μου έκανε πλάκα, είναι το “Still Alice”, ως κόρη μητέρας με Alzheimer. Δε υπάρχει λόγος να διαλέξω μία σκηνή. Όλη η ταινία είναι μέρος της ζωής μου. Ακούγεται δύσκολο, ωστόσο ήταν παρηγορητικό, γιατί έβλεπά πως κι άλλοι είναι σαν κι εμένα. Τόσοι μάλιστα ώστε ένα θέμα που αισθανόμουν πολύ προσωπικό, να φτάνει να γίνεται σενάριο ταινίας.
-Γιατί αποδημούν τα πουλιά;
Γιατί δε θέλουν να ανήκουν πουθενά. Δεν το ζηλεύω να σου πω την αλήθεια. Έχω την ανάγκη να επιστρέφω. Κι αυτά επιστρέφουν αλλά δεν ξέρεις αν επιστρέφουν εδώ ή εκεί. Μου θυμίζουν το τραγούδι του Δημήτρη Σέμση που λέει:
Και ο πόθος μου επέρασε και ήρθα στην πατρίδα
γι’ αυτήν που ονειροπόλαγα και είχα κρυφή ελπίδα.
Αλλά και πάλι βλαστημώ και είμαι μετανιωμένος
την ξενιτιά επιθυμώ που ζούσα ευτυχισμένος.
-Αν σου έλεγαν πως αύριο θα γίνεις άγαλμα, σε ποιο σημείο θα σταματούσες για να κοιτάζεις τον κόσμο;
Δίπλα σε μια παιδική χαρά. Για να βλέπω τα καινούρια παιδιά, τις καινούριες γενιές.
-Πώς γίνεται από τη χαραμάδα να περνάει τόσο φως;
Το φως έχει ανάστημα ακόμα κι αν περνάει από την πιο μικρή σχισμή. Το ανάστημά του το κάνει μεγάλο.
Φτάνει να έχουμε τα μάτια να το δούμε.
-Ποια είναι η μονάδα μέτρησης της ευτυχίας;
Με αντίθετο πρόσημο, η απόσταση που μας χωρίζει από την ψυχή μας.
-Ξημέρωμα ή δειλινό;
Δειλινό. Έχει καλύτερο soundtrack, καλύτερη παρέα και το αύριο δεν έχει έρθει ακόμα. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.
-Πώς γίνεται η γλώσσα μας να δένεται με γόρδιο δεσμό;
Μου συμβαίνει όταν μιλάω από μέσα μου με μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι φωναχτά. Το σύστημα κρασάρει. Ένα ποτήρι κρασί βοηθάει σ᾽αυτές τις περιπτώσεις.
-Γιατί νηστεύουμε ακόμα και τον έρωτα;
Αν είναι έρωτας δε μπορείς παρά να πας με το ρεύμα του. Αν δεν είναι, μπορείς και να μείνεις στην ακτή. Το ξόδεμα έχει κάτι αγοραίο όταν μιλάμε για τους έρωτες πάσης φύσεως.
-Ποιο θα είναι το επόμενο μέσο φυλάκισης μας;
Ο,τιδήποτε κάνουμε επειδή το κάνουν όλοι. Στην εποχή μας είναι σίγουρα τα social media.
-Μπορούμε να χορέψουμε «πάνω στο φτερό του καρχαρία;»
Αν είσαι ψυχωμένος ναι. Δε θέλει να ξέρεις τα βήματα. Αρκεί να νιώθεις νέος και να ξέρεις γιατί το κάνεις. Το πώς θα το βρεις.
_
Η Ευτυχία Μητρίτσα είναι τραγουδίστρια και τραγουδοποιός. Έχει ως τώρα δύο προσωπικά album, με παραγωγό τον Γιώργο Ανδρέου: Μυστικός Προορισμός (Sony Akti 2010), με τραγούδια που έγραψε η ίδια και Σωσίβιο (Μικρός Ήρως 2014), σε μουσικές του Κώστα Μπουντούρη και στίχους Πόλυ Κυριάκου, Οδυσσέα Ιωάννου, Λάμπρου Μπαλού και δικούς της.
Εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=xZh8UVkyTL4, https://www.youtube.com/watch?v=LFG1SRQ8PpM, μπορείτε να ακούσετε δύο τραγούδια που ξεχώρισαν, από το Σωσίβιο.
Έχει συνεργαστεί με πολλούς τραγουδιστές, τραγουδοποιούς και συνθέτες όπως τον Γιώργο Νταλάρα, Χρήστο Θηβαίο, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μίλτο Πασχαλίδη, Νίκο Πορτοκάλογλου, Μανώλη Λιδάκη, Νίκο Μαμαγκάκη, Γιώργο Ανδρέου κ.α.
Το διάστημα αυτό συνεργάζεται με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και τον Σταμάτη Χατζηευσταθίου. Ξεκίνησαν την περιοδεία τους από την επαρχία. Οι τρεις τους θα εμφανιστούν στην Αθήνα, στο Γυάλινο Upstage, για τέσσερα Σάββατα μέσα στον Δεκέμβρη και τον Γενάρη: 19/12, 26/12, 2/1, 9/1.
