Κάποιος μου ζήτησε εκατόν είκοσι λέξεις για να σε περιγράψω.
Στην αρχή σκέφτηκα πως είναι πάρα πολύ λίγες. Μετά σκέφτηκα πως είναι πάρα πολλές. Ύστερα σκέφτηκα να σε περιγράψω με ένα τραγούδι, ύστερα με μία ταινία, ύστερα με ένα ποίημα. Στα αλήθεια, δεν κατέληξα πουθενά…
Λένε, πως οι άνθρωποι είναι μακρινά ταξίδια. Βέβαια, κάνεις ποτέ δεν μίλησε, αν το ταξίδι το πραγματοποιείς τη στιγμή που γνωρίζεις τον άνθρωπο ή είναι η απόσταση που χρειάζεται να διασχίσεις μέχρι να τον γνωρίσεις. Όπως και να έχει, ο έρωτας είναι ένα καράβι, η αγάπη το νησί και ανάμεσά τους υπάρχει θάλασσα. Εγώ είμαι από τους τυχερούς, τα δάχτυλά μου, έστω και για λίγο βράχηκαν.
Μου μείναμε εκατόν είκοσι λέξεις για να σε περιγράψω.
_
Το κείμενο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο “120 λέξεις” project.
