Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Μια στάση εδώ να βγω στο δρόμο να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο
…κατ’ αρχάς ο πρώτος στίχος τραβάει όλη την προσοχή μας, είναι ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα
…δεύτερον, χρειάζεται να κάνουμε «μια στάση» όπως ακριβώς το λέει και το κομμάτι, να πατήσουμε φρένο στους φρενήρης ρυθμούς της ζωής και να ξανά κοιταχτούμε, να ξανά γνωριστούμε, να ξανά αγκαλιαστούμε. Χρειάζεται δηλαδή ένας επαναπροσδιορισμός των σχέσεων μεταξύ μας, έχουμε χάσει τις ταυτότητές μας και δεν το ξέρουμε!
…και όσο αναφορά το δεύτερο μισό του στίχου, χρειάζεται να κάνουμε μερικές πράξεις γενναίες, πράξεις που τις νιώθουμε και που πιστεύουμε πως είναι σωστές, αδιαφορώντας τελείως για τη γνώμη των άλλων
πάνω στην άσφαλτο και συ με ύφος ψεύτικο
…τώρα εισάγει ένα β’ πρόσωπο, τη γυναίκα
να με κοιτάζεις τάχα πως με λογαριάζεις
να με κοιτάζεις τάχα πως με λογαριάζεις
…η εικόνα που μας έχει δώσει ο στιχουργός, στο πρώτο κουπλέ είναι μαγική, θυμίζει κάτι από τις ταινίες του Θ. Αγγελόπουλου… ένα τρανζιστοράκι ή μια κομπανία να παίζει, και στη μέση του πουθενά κάποιος άντρας φορώντας τα καλά του ή γαμπρός και μια γυναίκα με κάποιο κόκκινο φουστάνι ή με το νυφικό της να τον κοιτάζει αδιάφορα που χορεύει
Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου
πόσο κοστίζει μια παράβαση του νόμου
να σταματήσω θέλω την κυκλοφορία
για να φωνάξω ότι πρόδωσες την πιο όμορφη ιστορία
Μια στάση εδώ θέλω απόψε να με δεις σε δυο ξεσπάσματα
…το τραγούδι γίνεται ακόμα πιο θεατρικό, επίσης μας μαρτυράει στοιχεία του χαρακτήρα του ήρωά μας
να ξεχαστούνε της ζωής μας τα χαλάσματα
…ο πιο ωραίος στίχος του τραγουδιού, γιατί μέσα από τα χαλάσματα αναδύεται και χτίζεται κάτι καινούριο
να μ’ αντικρίζεις τάχα πως με υποστηρίζεις
να μ’ αντικρίζεις τάχα πως με υποστηρίζεις
…τραγούδι γραμμένο σε ίδιο μοτίβο, με πλούσιες ομοιοκαταληξίες και δυνατά νοήματα
Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου
…το ρεφρέν ουσιαστικά είναι λίγο πιο φορτισμένο συναισθηματικά από τα άλλα δύο κουπλέ
πόσο κοστίζει μια παράβαση του νόμου
…όταν πραγματοποιούνται ερωτήσεις πάσης φύσεως, από ρωτορικές μέχρι πραγματικές, δυναμώνουν και “γεμίζουν” ένα τραγούδι
να σταματήσω θέλω την κυκλοφορία
…και εδώ στοιχεία του χαρακτήρα, ίσως πολλοί νομίζουν πως ο ήρωας είναι νευρικός και οξύθυμος, αλλά εμένα μου αρέσει η αντίθετη εκδοχή, πως είναι κάποιος που απλά μαζεύει όλα αυτά που του έχουν συμβεί και στο τέλος ξεσπάει, φτάνει δηλαδή σε ένα σημείο να πει αυτό το “μπάστα”, “όπα”, κάτι πρέπει να αλλάξω…
για να φωνάξω ότι πρόδωσες την πιο όμορφη ιστορία
…και στο τέλος μια κραυγή οργής
Τρία στάδια ακολουθώ για να γράψω πάνω σε ένα τραγούδι. Πρώτα το ακούω, μετά το βλέπω… και μετά το διαβάζω. Καταλαβαίνω πως το πιο σημαντικό σημείο του είναι ο τίτλος. «Μια στάση εδώ», νομίζω πως πρέπει να εντάξουμε αυτήν την μικρή φράση στο λεξιλόγιό μας και να την λέμε όσο πιο συχνά μπορούμε. Ναι, να σταματάμε κάθε τρεις και λίγο και να ζούμε τη στιγμή. Μόνο έτσι θα νομίζουμε πως σταματάμε το χρόνο! Μόνο έτσι θα μάθουμε τις διαφορετικές πτυχές του άλλου, αλλά και του εαυτού μας!
Τέλος, αν μπορούμε ας χορέψουμε και ένα ζεϊμπέκικο γι’ αυτόν που αγαπάμε, καλό κάνει, κακό δεν κάνει!
_
Το άρθρο γράφτηκε 3.9.2013 για λογαριασμό του “Ορφέα”.
