Στίχοι: Αποστόλης Δημητρακόπουλος
Μουσική: Αποστόλης Δημητρακόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Το παρών κομμάτι προέρχεται από το δίσκο «Στάχυ», όπου κυκλοφόρησε το 2005. Ένας πολύ όμορφος δίσκος και πολύ δουλεμένος.
Την ρωτάω, με ρωτάει
απαντάω, απαντάει
…δείτε πόσο εύκολα μπορεί να αρχίσει κάποιος να γράφει ένα τραγούδι, ρήματα “πεταμένα” στο χαρτί…
κι έτσι πιάνουμε κουβέντα
για το τίποτα
…προσέξτε τη λέξη «τίποτα», καθ’ όλη την διάρκεια του κομματιού, προσέξτε τη χρήση της!
…και επίσης με ποια λέξη θα μπορούσαμε να την αντικαταστήσουμε, και να έχουμε το ίδιο νόημα;
Κι ο καφές όταν τελειώσει
φτιάχνουμε άλλη μία δόση
…τα σκηνικά του τραγουδιού μπορώ να πω ότι έχουν μπει, είναι σε κάποιο σπίτι!
“τι ‘ναι αγάπη μου η αγάπη”
λέει τίποτα!
Την χαϊδεύω, με χαϊδεύει
την μαγεύω, με μαγεύει
…δείτε πως λειτουργεί η δράση-αντίδραση, χρειάζεται απλά μια μικρή κίνηση, ένα χάδι, ένα άγγιγμα, μια κίνηση αγάπης και αυθορμητισμού για να ξεκινήσει μια σχέση, μια φιλία, οτιδήποτε• κάτι που ξεχνάμε τώρα τελευταία, αφού περιμένουμε τον έρωτα, μια δουλειά κλπ να μας έρθουν σαν μάννα εξ ουρανού!
κι έτσι φτάνουμε μαζί
…κι εδώ, όλα τα διπλά ρήματα ενώνονται σε μία λέξη, στο μαζί!
μπροστά στο τίποτα
η λέξη χρωματίζει ηχητικά τον στίχο και παράλληλα φορτίζει και το νόημα του τραγουδιού
Μα η βραδιά όταν τελειώσει
κάποιος πρέπει να πληρώσει
το δωμάτιο που χάνεται
στο τίποτα
…δε ξέρω αν αυτός ο στίχος μιλάει για μια πληρωμένη γυναίκα, αλλά αυτό μου έρχεται πρώτο στο μυαλό…
…μπορεί βέβαια να είναι μεταφορικό το ρήμα «πληρώνω», και να εννοεί ο Δημητρακόπουλος συναισθηματική πληρωμή και το δωμάτιο να είναι από ένα σπίτι όπως είπαμε
Μα στο τέλος συμφωνούμε
πως αν ψάξουμε θα βρούμε
μια ελπίδα γεννημένη
από το τίποτα
…αν ξαναδιαβάσετε τα πρώτα τρία κουπλέ και ύστερα τα τρία τελευταία θα καταλάβατε πως το νόημα χάνεται λίγο, η απλότητα που υπήρχε στα πρώτα τρία έχει εξαλειφτεί, το νόημα τώρα είναι λίγο μετέωρο
…όμως δε παύει να είναι ένα πολύ δυνατό κουπλέ το συγκεκριμένο!
Kι όμως, δίπλα στο πλευρό της
είμαι ένας στρατιώτης
…θα έλεγε κανείς πως το συγκεκριμένο είναι ερωτικό τραγούδι, αφού περιγράφει μια γνωριμία, πρώτα τα χάδια, μετά η αγάπη, τώρα ο στρατιώτης…
…με μια σύντομη επικοινωνία που είχα με τον δημιουργό του κομματιού όμως, μου αποκάλυψε το αντίθετο, δεν το έγραψε για ερωτικό κομμάτι
που τη μάχη πάει να δώσει
για ένα τίποτα
… η λέξη τίποτα που είπαμε στην αρχή, θα μπορούσε εύκολα να αντικατασταθεί με την λέξη πάντα! Θα είχε το ίδιο νόημα, άπλα στην Τέχνη ζωγραφίζουμε, παίζουμε θέατρο, γράφουμε μουσική για το λίγο, για το μικρό κοινό, για το τίποτα, για αυτό που δεν θα έρθει ποτέ, για αυτό που δε θα γνωρίσουμε ποτέ, για αυτό που ονειρευόμαστε και δεν είναι υπαρκτό, αλλά και για το τίποτα!
…τέλος, είναι ένα τραγούδι χωρίς ρεφρέν, όπως μου αρέσουν κι εμένα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα αναλύσουμε σε κάποιο άλλο κομμάτι, το αν δηλαδή χρειάζεται να υπάρχει ρεφρέν στα τραγούδια ή όχι. Σίγουρα θα πείτε πως χρειάζεται, αλλά αν προσέξετε υπάρχει μεγάλος αριθμός τραγουδιών που δεν έχει επωδό, όπως το λέγαμε παλιότερα.
Τα τραγούδια που αναρτώ σε αυτήν την στήλη δεν είναι τυχαία, δεν ξυπνάω μια μέρα και λέω αυτό θα επεξεργαστώ, είναι στίχοι που αν τους διαβάζεις έχουν ζουμί… τι εννοώ; Οι στίχοι έχουν λόγο, σχήμα, πρόσωπα, καταστάσεις… Ακόμα μου αρέσει να στηρίζω καλλιτέχνες που δεν έχουν τόσο μεγάλη αναγνώριση, που δεν παίζονται τα κομμάτια τους στο ραδιόφωνο, ούτε παίζουν σε μεγάλα μαγαζιά, και που πρέπει να ψάξεις αρκετά για να ακούσεις δείγματα δουλειάς τους.
_
Το άρθρο γράφτηκε 21.01.2014 για λογαριασμό του “Ορφέα”.
