Πέλαγος είναι η ζωή και εμείς μηνύματα σε μπουκάλια. Σχεδόν από τη μήτρα πλέουμε σε θάλασσες αγωνίας μέχρι να συναντήσουμε μια στεριά. Μια στεριά που να μπορούμε ελεύθερα να διαβάσουμε αυτό που έχουμε γράψει. Το μήνυμα μπορεί να είναι μερικοί στίχοι για αυτόν που αγαπάμε, ραβασάκια στον εαυτό μας, ακόμα και τζάμια που θα καταπιούμε από το μπουκάλι. Η αλήθεια είναι, πως επιπλέουμε στον αέρα του μπουκαλιού· όσα κι αν κάνουμε σε αυτήν τη ζωή θα παραμείνουν θρύψαλα, αλλά όσα δεν κάνουμε θα μας κόβουν κάθε μέρα. Πέλαγος είναι η ψυχή και εμείς ακόμα να γίνουμε μηνύματα σε μπουκάλια.
_
Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε στα πλαίσια του διαγωνισμού “100 λέξεις σε 24 ώρες”, ένας διαγωνισμός μικρομυθοπλασίας που διοργάνωσε το fractal και το openbook.gr
