Στίχοι: Πόλυς Κυριάκου
Μουσική: Σταύρος Σιόλας
Πρώτη εκτέλεση: Σταύρος Σιόλας & Φωτεινή Βελεσιώτου
Δεν υπάρχουν και πολλά λόγια γι’ αυτό εδώ το κομμάτι, για εμένα το πιο όμορφο τραγούδι του 2013!
Τώρα θα δεις τα χρώματα ν’ αλλάζουνε
…ποια χρώματα όμως εννοεί ο στιχουργός; προφανώς για τα σκούρα χρώματα, που συμβολίζουν τη μοναξιά, τη θλίψη, τη μελαγχολία, αλλά αλλάζουν και γλυκαίνουν με κάποιο τρόπο, πώς; θα το μάθουμε παρακάτω…
και τα βουνά να σμίγουν ένα-ένα.
…εδώ περνάμε στην μεταφυσική, μου έρχονται δυο πράγματα ακούγοντας τον στίχο αυτό: πρώτον, άμα δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, θα πάει το βουνό στο Μωάμεθ και δεύτερον άλλο ένα απόφθεγμα για τον έρωτα, πως η αγάπη μετακινεί βουνά
…έχω ξανά πει πως οι στίχοι δεν είναι θεόσταλτο δώρο, δεν κατεβαίνουν ούτε από το πουθενά, ούτε από το άπειρο, όμως έρχονται δειλά-δειλά την στιγμή του γραψίματος, έρχονται στον στιχουργό γεγονότα και καταστάσεις που έχει ζήσει και απλά τα αλλάζει έτσι ώστε να τον βολεύουν στα δικά του “μέτρα”
Άγγελοι σα θνητοί θα σ’ αγκαλιάζουνε
…μοιάζει λίγο με sci-fi ταινία…
εχθροί θα σου μιλούν αγαπημένα.
…όπως και αυτός ο στίχος, έστω κι αν είναι πιο φυσιολογικός
Τώρα θα πιω νερό απ΄το ποτήρι σου
…εδώ όμως ξεπερνάει όλους τους στίχους, μακράν ο καλύτερος στίχος του τραγουδιού, ο πιο απλός, ο πιο κατανοητός στίχος, ο πιο καθημερινός
…τέτοιοι στίχοι είναι που λείπουν από το ελληνικό τραγούδι, θυμίζει την στιχουργική του Γκάτσου, που σε φόρτιζε συναισθηματικά με τις πιο απλές λέξεις
δικά σου θα’ναι πια όσα δεν έχω.
ωραία ανατροπή και εδώ μεταφυσικό, αλλά σίγουρα καλύτερο νόημα από τα άλλα
Θα σπρώξω ουρανό στο παραθύρι σου
…μεταφυσική δεύτερη φύση
κι ό,τι δεν άντεχα θα το αντέχω.
…πολύ πιο κατανοητός στίχος εδώ πέρα, οι στίχοι που πατάνε στη γη όπως αυτός εδώ, απέχουν αρκετά από κάποιον στίχο που σκέφτεσαι ένα δευτερόλεπτο για να καταλάβεις τι εννοεί ο στιχουργός και εν τέλει μπορεί και να μην καταλάβεις ποτέ τι ήθελε να πει
Τώρα θα πιάσω σπίτι στον παράδεισο
…ε νομίζω πως όλοι θέλουμε…
τσάμπα οικόπεδο σε παράλια
…και αυτό καλό είναι, ειδικά στον καιρό της κρίσης
Του έρωτα θα βάλω το πουκάμισο
και θα νικήσω δίχως πανοπλία
…ποίηση, με μια λέξη· και εδώ μοιάζει με μεταφυσική, αλλά οι λέξεις που χρησιμοποιεί ο Κυριάκου μας είναι πιο οικίες, τις φοράμε…
…και ίσως μια απάντηση στον στίχο του Μάνου Ελευθερίου “η πανοπλία που φοράς είναι κι αυτή της συμφοράς και στολισμένη με τα ψεύτικα στολίδια”
Τώρα θα δεις μες στης ψυχής τα υπόγεια
τραπέζι με ψωμί νερό κι αλάτι
…οι τελευταίοι στίχοι συνήθως είναι και πιο δύσκολοι, οι πιο εγκεφαλικοί, έτσι κι εδώ… ουσιαστικά πρώτα γράφονται οι ομοιοκαταληξίες και ύστερα τα άλλα λόγια, αυτό σηματοδοτεί μικρότερο νόημα
τώρα που δεν υπάρχουνε διόδια
…το τραγούδι επίσης έχει πολιτική χροιά, και αυτό είναι πολύ σημαντικό, μερικοί μόνο στίχοι να δίνουν ποιητικές αναφορές στην κοινωνία, στην πολιτική, στην αγάπη
…αλλά εδώ γίνεται η μεγάλη ανατροπή και μεγεθύνει ακόμη περισσότερο το κομμάτι, εδώ ο στιχουργός χρησιμοποιεί την ειρωνεία για να μας επισημάνει πως στην αγάπη δεν υπάρχουν όρια, ούτε σύνορα, ούτε ουρές αναμονής, ούτε πρέπει να πληρώσεις αντίτιμο για να περάσεις από την άλλη, μιας και τα διόδια φυτρώνουν ολοένα με πιο γρήγορο ρυθμό, αλλά…
που πέφτει σαν ζεστή βροχή η αγάπη.
…αλλά η αγάπη πέφτει σιγά-σιγά και κυλάει στα σώματα αυτών που θέλουν να αγαπήσουν και να αφεθούν στα χέρια του άλλου, χωρίς χρονοτριβές, χωρίς διαλείμματα
_
Το άρθρο γράφτηκε 2.5.2014 για λογαριασμό του “Ορφέα”.
