Φωτογραφίες: Γιώργος Ιατρίδης
Ο Κωνσταντίνος είναι δεκαοχτώ χρονών, μένει στη Δάφνη και του αρέσουν υπερβολικά τα λεωφορεία. Όποιος τον ξέρει λέει πως είναι μια κινητή εγκυκλοπαίδεια, μιας και γνωρίζει όλες τις γραμμές των λεωφορείων, αλλά και τις περισσότερες στάσεις. Ακόμα, μας μαθαίνει από πού παίρνουν τα νούμερα τους τα λεωφορεία. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται φυσικά με τα βαριά οχήματα, πηγαίνει στο σταθμό της Δάφνης και είτε βοηθάει τους νέους οδηγούς σε διαδρομές που δεν ξέρουν, είτε κάνει παρέα σε παλιούς. Πέρα από τα λεωφορεία του αρέσει το μπάσκετ και τα video games. Και αφού ακόμα δεν έχει δημιουργηθεί κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι που να μπορείς να οδηγήσεις λεωφορείο –πέρα από το Euro Track, που αυτό είναι για φορτηγά– ανυπομονεί για το πότε θα οδηγήσει το δικό του όχημα.
Πότε και πώς ξεκίνησε η αγάπη σου για τα λεωφορεία;
Η αγάπη μου για τα λεωφορεία ξεκίνησε το 2012 κι η αλήθεια είναι πως έγινε εντελώς τυχαία, ούτε είχα κάποιον συγγενή οδηγό. Ένας φίλος μου από το Γαλάτσι άρχισε να μου λέει μερικές πληροφορίες για τα λεωφορεία και βρήκα κι εγώ ενδιαφέρον. Ύστερα, άρχισα να αναζητάω πληροφορίες στο Internet και όσο τα ανακάλυπτα τόσο μου άρεσαν.
Τι σου αρέσει σε αυτά;
Αρχικά, μου αρέσει που έχουν μεγάλες διαδρομές και έτσι μπορείς να ανακαλύψεις την Αθήνα. Ωστόσο, μου αρέσει το λεωφορείο σαν όχημα. Ο κινητήρας, το πλαίσιο, το αμάξωμα, ο ήχος. Μου αρέσει ακόμα που πέρα από τον μεγάλο όγκο που καταλαμβάνουν, αλλά και το βάρος που έχουν είναι στιβαρά και δυνατά. Αν εξαιρέσεις μόνο στις ανηφόρες υπάρχει ένα θέμα, αν είναι σε λειτουργεία το air-condition, τότε δεν “τραβάνε”.
Γιατί θες να γίνεις οδηγός;
Η αλήθεια είναι πως νιώθω πως το έχω μέσα στο αίμα μου. Μου αρέσουν πολύ τα λεωφορεία όπως προείπα και θα θέλω κάποια στιγμή να κάνω κι εγώ διαδρομές. Για παράδειγμα, μου αρέσει το συναίσθημα που όταν κάποιος επιβάτης σε ευχαριστεί επειδή τον έχεις δει με την άκρη του ματιού σου να τρέχει ξοπίσω από το όχημα, να σταματήσεις εσύ φυσικά και να τον παραλάβεις. Πέρα από αυτό, ξέρω αρκετά πράγματα για τον ΟΑΣΑ, για τα οχήματα, για τις διαδρομές, οπότε θα μπορούσα να βοηθήσω στο γενικό δίκτυο. Φυσικά, υπάρχουν και τα αρνητικά, όπως, να βανδαλίσουν το όχημά σου, να μην σε σέβονται ως άνθρωπο, να σε βρίζουν και πως μερικές φορές είσαι πηγμένος στην κίνηση. Και άλλα ακραία περιστατικά που μόνο ακραία δεν είναι, το ακραίο πια έχει γίνει συνήθεια.
Όσον αναφορά το σχολείο τι τάξη θα πας; Έχεις σκεφτεί κάποια σχολή; Οι γονείς σου τι λένε;
Τώρα πηγαίνω στη Β΄ Λυκείου, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είμαι και από τους καλύτερους μαθητές, δεν τα παίρνω τα γράμματα εύκολα. Θα ήθελα να πάω στην σχολή του ΟΣΕ, εκεί ουσιαστικά θα μάθω μια ευρεία γνώση για τα μέσα μεταφοράς τόσο σε πρακτικό όσο και σε θεωρητικό κομμάτι, η συγκεκριμένη σχολή είναι δημόσια του ΟΑΕΔ. Οι γονείς μου με ενθαρρύνουν και μου επισημάνουν να το κάνω πραγματικότητα.
Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει καλός οδηγός;
Αρχικά, να είναι πολύ καλός οδηγός, να του αρέσει το τιμόνι που λέμε. Σε εσωτερικά χαρακτηριστικά να είναι ψύχραιμος και να μην αγχώνεται· ευγενικός, αλλά και ειλικρινής με το επιβατικό κοινό, προσεκτικός φυσικά για εκείνον, αλλά και για τον κόσμο, και τέλος, φιλικός με τους συναδέλφους του.
Πόσες διαδρομές έχεις κάνει, ποια είναι η ομορφότερη;
Έχω κάνει πάνω από 1000 διαδρομές, και ως επιβάτης, αλλά και ως “συνοδηγός”. Να πω εδώ πως, στην αργκό των λεωφορείων συνοδηγό ονομάζουμε τον οδηγό που μεταβαίνει στο λεωφορείο είτε για να κατέβει σε κάποια στάση όπου μετέπειτα θα πιάσει δουλειά, είτε για να αλλάξει ο ίδιος τον τωρινό οδηγό. Από τις ομορφότερες, αλλά και τις δικές μου αγαπημένες είναι το 703 ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ – ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ – ΠΕΙΡΑΙΑΣ όπου διασχίζει ένα πολύ μεγάλο από τα Δυτικά Προάστια και καταλήγει στη θάλασσα, το 171 ΒΑΡΚΙΖΑ – ΣΤ. ΕΛΛΗΝΙΚΟ όπου μπορείς από το παράθυρο να χαζέψεις την όμορφη θέα σε συνδυασμό με τις λίγες στάσεις που πραγματοποιεί, και για το τέλος φυσικά το 140 ΠΟΛΥΓΩΝΟ – ΓΛΥΦΑΔΑ όπου κάνει τη μεγαλύτερη διαδρομή και με τις περισσότερες στάσεις, 78 στάσεις για την ακρίβεια!
Τι θα άλλαζες στο σύστημα διακίνησης, αλλά και στα λεωφορεία;
Στο σύστημα διακίνησης δε θα άλλαζα τίποτα, ίσως, θα επάνδρωνα περισσότερο το προσωπικό, θα ήταν σίγουρα καλύτερο αν υπήρχαν μερικοί οδηγοί ακόμα. Όσον αναφορά τα λεωφορεία θα άλλαζα τον παλιό στόλο. Υπάρχουν ενεργά λεωφορεία που για εμένα θα έπρεπε να είχαν αποσυρθεί, αλλά λόγω της κρίσης τα κρατάνε ακόμα. Εγώ ας πούμε θα ζήταγα από μία εταιρία να μου δανείσει μερικά σύγχρονα οχήματα όπου φυσικά θα είναι φιλικά για το περιβάλλον και έτσι να αντικαταστήσουν τα παλιά, μετέπειτα, από τα έσοδα, σιγά σιγά θα ξεπλήρωνα το δανεισμό.
Γιατί συνεχώς αργούν τα λεωφορεία; Μπορείς να μας το εξηγήσεις;
Τα λεωφορεία δεν αργούν συνεχώς, απλά αφενός μας δίνεται αυτή η εντύπωση και αφετέρου εμείς συνέχεια βιαζόμαστε. Παρ’ όλα αυτά, αν τύχει και αργήσει κάποιο έχει να κάνει είτε με βλάβη, είτε επειδή αρρώστησε κάποιος οδηγός. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο σταθμάρχης θα προσπαθήσει να τροποποιήσει όσο το δυνατόν καλύτερα το πρόγραμμα, έτσι ώστε να μην υπάρχουν χαοτικές διαδρομές μεταξύ των λεωφορείων. Θα προσθέσει ή θα αφαιρέσει δηλαδή πέντε λεπτά από τη ροή των διαδρομών για να επιτευχθεί ομαλότερα η διακίνηση. Ακόμα, ένας λόγος φυσικά είναι κι η έλλειψη προσωπικού.
Πες μου ένα περιστατικό που σου έχει συμβεί ως “συνοδηγός” στις τόσες διαδρομές;
Το πιο έντονο περιστατικό που μου έχει μείνει, είναι όταν είμασταν διαδρομή στο 109 ΣΤ. ΑΓ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – ΑΝΩ ΚΑΛΑΜΑΚΙ με έναν φίλο οδηγό. Κάπου στη μέση της διαδρομής μου λέει εκείνος, όταν φτάσουμε στο τέρμα να πάω να του αγοράσω καφέ, εγώ όμως δεν είχα αρκετά λεφτά πάνω μου, έτσι του είπα πως δεν επαρκούν τα λεφτά. Εκείνος όμως μου είπε πως τον ξέρουν και πως δεν υπάρχει πρόβλημα αν δεν είναι όλο το ποσό. Έλα όμως που ήμουν τότε ντροπαλός και δεν ήθελα να πάω… Πριν φτάσουμε στο τέρμα όμως, μία κυρία που είχε ακούσει τι συνέβαινε, αποφάσισε να μου δώσει εκείνη τα λεφτά για τον καφέ. Εγώ φυσικά αρνήθηκα, αλλά εκείνη επέμεινε. Τελικά, αγόρασα καφέ στον οδηγό με τα λεφτά της κυρίας.
Πες μου μερικά πράγμα που πιθανόν να μην ξέρουμε για τα λεωφορεία.
Θα σου πω λίγα από τα πολλά που ξέρω. Αρχικά, το πρώτο νούμερο του κάθε λεωφορείου συμβολίζει το μέρος που εξυπηρετεί. Πιο συγκεκριμένα, ο ΟΑΣΑ έχει χωρίσει την Αθήνα σε δέκα διαφορετικούς τομείς. Το 0 συμβολίζει την Αθήνα, το 1 συμβολίζει την Νέα Σμύρνη, το Παλαιό Φάληρο και άλλους νότιους δήμους. Το 2 συμβολίζει την Δάφνη, και πάει λέγοντας… Δεύτερον, μια από τις πιο δύσκολές καταστάσεις όταν είσαι οδηγός είναι όταν έχεις βάρδια την ημέρα του Πολυτεχνείου και έχεις δρομολόγιο στο κέντρο, μιας και ανά πάσα στιγμή μπορεί το όχημα σου να καεί από κάποιο επιτήδειο διαδηλωτή. Για αυτό και τα βράδια του Πολυτεχνείου τα λένε οι οδηγοί τα “δρομολόγια του τρόμου”. Τρίτον, τα πιο διαδεδομένα λεωφορεία που βλέπουμε στους δρόμους κατασκευάστηκαν το 1980 στην Γερμανία, είναι μάρκα Mercedes Benz και συγκεκριμένο μοντέλο είναι το O405N, μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε από το κίτρινο-μπλε χρώμα. Τέλος, υπάρχει ένα “ειδικό” κουμπί που μπορεί να “πλαγιάσει” το λεωφορείο, αυτό βοηθάει τους ανθρώπους που στην ουσία δυσκολεύονται να ανέβουν.
Πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία τα λεωφορεία;
Η κοινωνία δεν σέβεται τα λεωφορεία. Αρχή γενομένης της νέα γενιάς που υπάρχουν πολλά κρούσματα βανδαλισμού ή να συμπεριφέρονται σαν να είναι δικό τους κτήμα. Ακόμα, υπάρχουν τόσες και τόσες περιπτώσεις δολιοφθοράς. Πέρα όμως από τα κρούσματα βανδαλισμού υπάρχουν και οι καθημερινοί οδηγοί που ούτε δίνουν προτεραιότητα στο λεωφορείο, ούτε σέβονται τους επιβάτες. Όλοι μας θα έπρεπε να αφήνουμε το λεωφορείο να περνάει, να κρατάμε μεγάλες αποστάσεις και τέλος να μην οδηγάμε στη δικιά τους λωρίδα.
_
Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο inner.gr
