Ακούω σε πολλές αθλητικές εκπομπές πως πια δεν βγαίνουν ποδοσφαιριστές, πως το άθλημα έχει χάσει την αίγλη του και πως γενικά δεν τους ευχαριστεί όπως παλιά ένας αγώνας ποδοσφαίρου. Ποιοι άραγε είναι οι λόγοι;
Ένας είναι ο λόγος, και αυτός ο λόγος ευθύνεται για τα μύρια όσα που έχουν συμβεί στον πλανήτη Γη, με την εξής διαφορά, πως αυτός ο λόγος τώρα έχει περισσότερες δικαιολογίες. Ο λόγος λοιπόν που δεν ευχαριστιόμαστε το ποδόσφαιρό τελευταία, είναι, ο εαυτός μας!
Το άθλημα, σαν άθλημα δεν έχει αλλάξει, ίσα ίσα που έχει γίνει καλύτερο. Έχει γίνει καλύτερο γιατί υπάρχουν καλύτερα γήπεδα, καλύτερα παπούτσια, καλύτερες φανέλες και γενικά καλύτερα αθλητικά είδη, και επίσης με την είσοδο της τεχνολογίας οι προπονητές έχουν στη διάθεσή τους πληθώρα επιλογών για να μάθουν στους ποδοσφαιριστές τους τα συστήματα, ενδεχομένως να έχουν βγει και καλύτερα φάρμακα…, γενικά όμως όλα έχουν γίνει καλύτερα!
Άρα, η δικιά μας θέαση είναι αυτή που έχει αλλάξει. Έχει αλλάξει γιατί πια είμαστε με ένα κινητό στο χέρι τσεκάροντας τα social media, ποντάρουμε σε ζωντανή ροή για το ποιος ποδοσφαιριστής θα σκοράρει, για το ποιος θα πάρει κόκκινη κάρτα και για το αν θα μπει ελέφαντας στο γήπεδο, επίσης, επηρεαζόμαστε περισσότερο από τη συναισθηματική φόρτιση της μέρας και από τα προβλήματα της επόμενης. Ακόμα, έχουμε αναπτύξει μια αντίληψη πως όλοι οι αγώνες είναι στημένοι, οπότε και αυτό μας επηρεάζει στη θέαση και παράλληλα στην απόλαυση.
Σε ένα σημείο μόνο δε φταίμε εμείς. Η αλήθεια είναι, πως παλιότερα οι αθλητές παίζανε περισσότερο για τη φανέλα και λιγότερο για τα χρήματα. Οπότε είναι υπερεκτιμημένοι οι ποδοσφαιριστές σε σημείο να τους αλλοιώνει την προσωπικότητα και αυτό βγαίνει στο γήπεδο. Επί πρόσθετα επειδή ξέρουμε πως τα συμβόλαια είναι παχυλά περιμένουμε να αποδώσουν το ανάλογο, όμως, σε όλα υπάρχει και ένα ταβάνι. Για παράδειγμα, δεν είναι λογικό να ζητάμε από τον Messi να παίξει 50 φορές καλύτερα από τον Κρόιφ επειδή κι οι απολαβές του είναι 50 φορές μεγαλύτερες.
Αν επικεντρωθούμε στον αγώνα, αυτόν κάθε αυτόν θα χαιρόμαστε πιο πολύ και έτσι θα μας μένουν και τα ματς που είχαμε δει. Απολαύστε υπεύθυνα, το ποδόσφαιρό ενώνει λαούς, πολιτικές τάξεις, κοινωνικές τάξεις, τους ανθρώπους γενικότερα, μόνο για την Ελλάδα έχω μια μικρή αμφιβολία, αλλά μπορούμε να τα καταφέρουμε και εμείς!
_
Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο site Η Πόλη Ζει
