Πάντα τα μέσα μεταφοράς αποτελούσαν ένα σημείο αναφοράς είτε για επανένωση, είτε πιο συχνά, για κάποιο χωρισμό. Ειδικά η 7η Τέχνη έχει αποθεώσει τα τρένα και τα αεροπλάνα, βάζοντας επί της ουσίας ένα δυνατό πλάνο από ένα τέτοιο μέρος. Βέβαια, για να επιτευχθεί όλη αυτή η κορύφωση έχουν διαδραματιστεί μια σειρά από γεγονότα.
Πριν λίγες μέρες έβλεπα τον τελικό του Ρολάν Γκαρός ανάμεσα στον Ραφαέλ Ναδάλ και στον Ντόμινικ Τίεμ, όπως είπαν οι εκφωνητές ο Ράφα Ναδάλ έχει ιδρύσει δικιά του ακαδημία στην Μαγιόρκα και η επιγραφή από έξω λέει: «Παίξε κάθε σου πόντο στο τένις, σαν να εξαρτάται η ζωή σου από αυτό». Θα μου πείτε, τι σχέση έχει αυτό με τα όσα έγραψα πιο πάνω; Νιώθω πως αν ο κάθε ένας από εμάς επιβάλει αυτήν την πρόταση στη ζωή του και φυσικά την εφαρμόσει, όλα θα ήταν διαφορετικά! Φυσικά ο κάθε ένας για τον δικό του τομέα, για αυτό που εκείνος πρεσβεύει!
Αν ακολουθάγαμε αυτά τα λόγια, θα ήμασταν πιο χαρούμενοι γιατί θα καταφέρναμε πιο εύκολα τους στόχους μας, θα ήμασταν πιο δυνατοί και θα είχαμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στη ζωή μας. Ακόμα, θα αγαπάγαμε περισσότερο τον διπλανό μας και έτσι δε θα φτάναμε ποτέ την ύστατη στιγμή να τον αναζητάμε σε κάποια αποβάθρα τρένου ή τρέχοντας σαν τρελοί μέσα στους διαδρόμους του αεροδρομίου, αλλά θα τον είχαμε γύρω μας, κοντά μας, δίπλα μας.
Ίσως και ο Τάκης Μουσαφίρης, στιχουργός του κομματιού «Κάνε κάτι να χάσω το τρένο», να μην είχε γράψει αυτό το κομμάτι πριν από πενήντα δύο χρόνια, και φυσικά ούτε ο Δημήτρης Μητροπάνος να είχε τραγουδήσει αυτό το κομμάτι, και φυσικά ούτε ο φίλος ή η φίλη που έγραψε με σπρέι αυτό το κομμάτι να υπήρχε σε κάποιον τοίχο. Θα υπήρχε όμως κάτι καλύτερο, και αυτό θα ήταν ένα ζευγάρι που θα είχε παραμείνει μαζί.
Ας μην φτάσουμε την τελευταία στιγμή να κυνηγάμε ανθρώπους, αν αξίζουν, ας τους αγκαλιάσουμε και ας τους κυνηγήσουμε από πριν.
_
Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο site “Η Πόλη Ζει”
