Η «ζωή των άλλων» είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι του Οδυσσέα Ιωάννου από τον περίφημο δίσκο «Η θάλασσα στην σκάλα» που κυκλοφόρησε πριν από είκοσι χρόνια. Τη μαγική τριπλέτα των δημιουργών συμπληρώνουν ο Θάνος Μικρούτσικος στη μουσική, και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στη φωνή. Ανάμεσα λοιπόν στα πολύ όμορφα στιχάκια υπάρχει και μια στροφή που θυμίζει ποίηση.
«Τα φώτα μη σε κλέβουνε των πλοίων των μεγάλων
αυτή για μας είναι η ζωή, η άλλη είναι των άλλων»
Η στροφή αυτή όμως είναι τόσο απλή σαν λεξιλόγιο και σαν εικόνες που θυμίζει ζωγραφιά μικρού παιδιού –τόσο πολύ μου θύμισε ζωγραφιά που πήρα μία λευκή κόλλα χαρτί και άρχισα να ζωγραφίζω– αλλά από την άλλη είναι τόσο δυνατή αν την ερμηνεύσεις που νομίζεις πως κρύβεται το νόημα του κόσμου.
Το τραγούδι εν συνόλω, νομίζω, πως μιλάει για το πως πρέπει να αναγνωρίσουμε τις δίκες μας δυνάμεις και να κάνουμε πράξη αυτά που εμείς μπορούμε. Δεν είναι όλοι για όλους. Ούτε όλα για όλα. Μας λέει πολύ απλά να ζήσουμε τη δικιά μας ζωή και να αφήσουμε τις ζωές των άλλων. Να αγαπήσουμε τη δικιά μας ζωή, γιατί πολύ απλά είναι η δικιά μας ζωή.
Να κοιτάξουμε τον καθρέφτη και να αγαπήσουμε αυτό που βλέπουμε, γιατί πολύ απλά είμαστε εμείς. Να κοιτάξουμε για λίγη ώρα βαθιά τα μάτια μας και να μας αγαπήσουμε. Πρέπει να πιστέψουμε πως τα δικά μας μάτια είναι τα πιο όμορφα που υπάρχουν. Έτσι θα αγαπήσουμε και τον διπλανό μας. Ύστερα, να ψηλαφίσουμε το σώμα μας και να νιώσουμε ευχάριστα με κάθε άκρη και άκρο από εμάς, γιατί πολύ απλά, είμαστε εμείς.
Σε καμία περίπτωση όμως το τραγούδι δεν καταργεί το να ονειρεύεσαι. Τα όνειρα είναι καλά και χρειάζεται απαραίτητα να υπάρχουν. Ακόμα, μπορείς φυσικά να μεταπηδήσεις σε μία άλλη ζωή, τελείως διαφορετική από αυτή που έχεις ή που είχες συνηθίσει. Το τραγούδι δε θέλει να αιχμαλωτίσει κανέναν, αλίμονο, θέλει να είσαι ο εαυτός σου και να σου αρέσει αυτό που κάνεις.
Πάντως, σχεδόν σε όλο το τραγούδι υπάρχει ένας ιδιότυπος διάλογος, ένα β’ ενικό και ένα α’ ενικό. Εδώ, νομίζω, πως ο Οδυσσέας Ιωάννου θέλει να συγκρίνει λίγο τις διάφορες των πεποιθήσεων, των χαρακτήρων και των διαφορετικών επιλογών που μας δίνει η ζωή. Για εμένα, καμία ζωή δεν είναι καλύτερη από τη δικιά μας. Τη ζωή όμως που έχουμε προσπαθήσει και έχουμε μοχθήσει να τη φέρνουμε στα μέτρα μας.
Στον ίδιο δίσκο, στο τραγούδι «Μη φύγεις», ο στιχουργός είναι σαν να απαντάει στον εαυτό του. Φυσικά αυτό δεν είναι παράλογο, κάθε άλλο, όταν συμβαίνει αυτό, σημαίνει πως ο στιχουργός δε φοβάται να εκτεθεί, άρα, γράφει με τη ψυχή του, άρα είναι σίγουρο πως θα μας χαρίσει ένα πολύ καλό κομμάτι· άρα, ο Οδυσσέας Ιωάννου και ο κάθε Οδυσσέας Ιωάννου που γράφει με τη ψυχή και την καρδιά του έχει καταφέρει ή έχει προσπαθήσει να φέρει τη ζωή στα μέτρα του. Ο εν λόγω στίχος στο τραγούδι που μίλησα παραπάνω είναι αυτός:
«Μονάχα αυτό κατάλαβα απ’ όλο το ταξίδι
πως όσο αλλάζουμε ζωή τόσο μένουμε ίδιοι»
Η αλήθεια είναι πως μπορούν να γραφτούν πολλά πράγματα, αλλά τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, όπως λέει και ο λαός. Εσύ αν ήσουν καράβι, τι καράβι θα ήσουν;
_
Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο site “Η Πόλη Ζει“
