Όταν χάνεται το μυστήριο της σχέσης, χάνεται κι ο έρωτας. Πιο απλό δε γίνεται. Αυτό σημαίνει πως δεν είν’ ο έρωτας που έχει σημασία για μάς, αλλά το μυστήριο. Ο έρωτας μπορεί να ‘ναι μόνο το μέσο που μας φέρνει σ’ επαφή με το μυστήριο και θέλουμε να μείνει ο έρωτας ώστε να μείνει κι έκσταση που προκαλεί το μυστήριο. Αντίκειται στη φύση του μυστηρίου να μένει ακίνητο. Αλλά είναι πάντα εκεί, κάπου, ένας κόσμος απ’ την άλλη μεριά του καθρέφτη (ή του πακέτου Κάμελ), μια υπόσχεση στο επόμενο ζευγάρι μάτια που θα μας χαμογελάσει. Το βλέπουμε όταν εμείς μένουμε ακίνητοι.
Το ρομάντσο της καινούριας αγάπης, το ρομάντσο της μοναξιάς, το ρομάντσο της φύσης των αντικειμένων, το ρομάντσο των αρχαίων πυραμίδων και των μακρινών άστρων είναι μέσα επαφής με το μυστήριο. Αλλά, όσο για τη μονιμοποίηση του, δεν έχω συμβολή. Ωστόσο, μπορώ και πρόκειται να σας θυμίσω δύο απ’ τα πιο σημαντικά πράγματα που ξέρω:
(1) Όλα είναι μέρος του όλου.
(2) Ποτέ δεν είν’ αργά για να ζήσει κανείς ευτυχισμένα παιδικά χρόνια.
_
Απόσπασμα από το βιβλίο του Τομ Ρόμπινς, Ο Τρυποκάρυδος. Ο Τόμας Γιουτζίν Ρόμπινς (Thomas Eugene Robbins) είναι Αμερικανός συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου του 1932 στο Μπλόουινγκ Ροκ (Blowing Rock) της Βόρειας Καρολίνα. Τα μυθιστορήματά του αποτελούνται από πολύπλοκες, συχνά φανταστικές, ιστορίες με σατιρικό υπόβαθρο και πολλές, παράξενες, και καλά τεκμηριωμένες λεπτομέρειες. Το βιβλίο του Ακόμα και οι Καουμπόισσες Μελαγχολούν μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Γκας Βαν Σαντ το 1993, με πρωταγωνίστρια την Ούμα Θέρμαν.
