Είναι ο Δημήτρης Μπάκουλης, είναι 27 χρονών κι είναι τραγουδοποιός. Τα τελευταία είκοσι χρόνια, ασχολείται γενικά με τη μουσική και τα τελευταία δέκα γράφει τη δική του. Επικρατεί κάποιος μινιμαλισμός στο βιογραφικό μου απ’ ό,τι βλέπεις!
Τι είναι για εσένα η μουσική;
Μια σανίδα σωτηρίας, η οποία δουλεύει σε κάθε είδους ναυάγιο. Από τη μία θρέφει την ψυχή μου, με συντροφεύει στις όμορφες μα και στις σκοτεινές στιγμές μου. Αυτή είναι η ρομαντική πλευρά του νομίσματος. Από την άλλη μεριά, τη ρεαλιστική, υπάρχει ένα πολύ σκληρό πρόσωπο. Για ανθρώπους σαν κι εμένα, που δεν ξέρουν να κάνουν επαγγελματικά τίποτα άλλο στη ζωή τους εκτός από μουσική, τα πράγματα δεν είναι πάντοτε εύκολα.
Ποιες είναι οι δυσκολίες ενός νέου μουσικού;
Νομίζω η πρώτη μεγάλη δυσκολία ενός μουσικού, είναι να πάρει την απόφαση να ζήσει, βιοποριστικά εννοώ, αμιγώς ως τέτοιος. Ύστερα έρχεται αντιμέτωπος με τα αιώνια διλήμματα του επαγγέλματος. Μουσική ως μορφή τέχνης που άγει την ψυχή μας ή μέσο διασκέδασης που ικανοποιεί τα χατίρια του κοινού; Τραγουδοποιία που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους ή προσπάθεια για ένα πιασάρικο χιτάκι που θα μας φέρει εφήμερη επιτυχία; Γενικά το χρήμα όπως πάντα, χαλάει την πιάτσα.
Εσύ πως καταφέρνεις και κάνεις αυτό που αγαπάς;
Επιμένω. Προσπαθώ καθημερινά να μην πέφτω στις λούπες που προανέφερα και να φτιάχνω τις μουσικές μου ακριβώς όπως τις θέλω, χωρίς να ακολουθώ χρυσές συνταγές.
Ο πρώτος σου δίσκος κυκλοφόρησε το 2016, τι έχεις αποκομίσει από αυτό;
Οι “Άλλες ζωές” ήταν μια ικανοποιητική, για τα δεδομένα της ηλικίας μου, καταγραφή των τραγουδιών που έγραψα κατά τα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια. Κάποια από αυτά βέβαια είναι πιο ενήλικα από αυτά που γράφω τώρα, αλλά στο σύνολό της είναι μια άγουρη δουλειά, που απέχει πολύ από το σημερινό μου ήχο. Δούλεψα πολύ από τότε, άλλαξε ο τρόπος που χειρίζομαι τις μουσικές και τον λόγο, αλλά δεν παύω να κοιτάζω με καμάρι την αφετηρία μου.
Θέλω να μου πεις για το πώς επέλεξες να διασκευάσεις Γιώργο Καζαντζή και το τραγούδι «Κατάρτι κι ατμός»;
Ανέκαθεν θεωρούσα ότι υπάρχει μια ηχητική συνάφεια, μεταξύ των τραγουδιών μου κι αυτών του Γιώργου Καζαντζή. Επίσης, ένα μεγάλο μέρος τους αποτελούσε κομμάτι των παραστάσεων μας με το ακουστικό μου τρίο. Αυτό όμως που με έκανε να διασκευάσω το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν οι στίχοι του. Πάντοτε το βασικότερο κριτήριο για τις διασκευές που θα πλαισίωναν τα προγράμματά μου ήταν ο λόγος.
Θεωρείς πως έχουμε τεράστια απόκλιση από τα καλά τραγούδια που βγαίνανε πριν λίγα χρόνια; Ξεμακραίνουμε από αυτό;
Πιστεύω ακριβώς το αντίθετο. Καθημερινά εκεί έξω γράφονται εκατοντάδες διαμάντια, που δυστυχώς ζουν στο σκοτάδι του διαδικτύου και των, ελάχιστων πλέον, δισκοπωλείων. Ο ραδιοφωνικός αέρας όντας απασχολημένος με πληρωμένα σκουπίδια μισοπεθαμένων δισκογραφικών εταιρειών, δεν έχει χρόνο για ανεξάρτητα κι ακατέργαστα διαμάντια. Οπότε η άλλη μεριά του φεγγαριού υπάρχει και κάποια στιγμή θα λάμψει!
Τι ετοιμάζεις αυτόν το καιρό;
Δισκογραφικά, ετοιμάζω την δεύτερη προσωπική μου δουλειά, με τη σταθερή μου ομάδα, το ακουστικό μου τρίο, που αποτελείται από τους αγαπημένους μου μουσικούς Δέσποινα Σπανού και Πάνο Ηλιόπουλο. Όσον αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις, συνεχίζω έναν κύκλο παραστάσεων που ξεκίνησε πέρυσι με το τρίο μου. Παράλληλα τρέχει κι ένα ιδιαίτερο project, με την εξαιρετική τραγουδίστρια και τραγουδοποιό Σεμέλη Παπαβασιλείου, όπου παρουσιάζουμε κατά κύριο λόγο δικές μας δημιουργίες, σε μικρά θεατράκια και χώρους ελεύθερης έκφραση.
