Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δύο χώρες που πολεμούσαν για το ποια είναι η δυνατότερη. Στα σύνορα των δύο χωρών ζούσε ένας γεράκος που έβλεπε αντί για πουλιά, αεροπλάνα να πετάνε κάθε μέρα και να σκάνε βόμβες γύρω του.
Λίγο πιο μακριά ζούσε ένα κοριτσάκι που εδώ και λίγες μέρες είχε χάσει τα σημεία ζωής από τους γονείς της. Το κοριτσάκι πήγε προς το μέρος του γέρου και του άφησε λίγες φρυγανιές κι ένα ποτήρι νερό.
«Αυτά είναι για εσένα», είπε το κοριτσάκι.
«Σε ευχαριστώ», είπε ο γεράκος.
«Εσύ δε φοβάσαι τον πόλεμο;» είπε το κοριτσάκι με βουρκωμένα μάτια.
«Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να μη ζήσω, όχι να μην πεθάνω. Έχουμε χάσει το νόημα της ζωής και μόλις δούμε πως πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι μας, κινητοποιούμαστε, τρέχουμε, αλλά χωρίς να ξέρουμε προς τα που. Τότε όμως είναι αργά», είπε ο γεράκος και δάγκωσε μια φρυγανιά.
Το κοριτσάκι έκατσε μαζί του και τον αγκάλιασε.
_
Cover: Kira Chernyakova
