Ο Σκάπερ όμως συνέχισε. «Μη σου περάσει απ΄ το μυαλό πως η ποίηση είναι μονάχα για τους φλώρους. Έχει, βέβαια, και γλυκανάλατα ερωτικά ποιήματα, αλλά έχει και αστεία, έχει πολλά για τη φύση, ακόμα και για τον πόλεμο. Τι τα θέλαμε; Σε κάνουνε να νιώσεις κάτι». Ο πατέρας του του είχε πει πολλές φορές ότι ο ορισμός του αληθινού άντρα είναι αυτός που κλαίει χωρίς να ντρέπεται, που διαβάζει ποίηση με την καρδιά του, που νιώθει την όπερα με την ψυχή του και κάνει ό,τι είναι αναγκαίο για να υπερασπιστεί μια γυναίκα. Και είπε, πηγαίνοντας προς το καθιστικό: «Κάποτε ήξερα το περισσότερο απ΄ έξω – τώρα πια όχι. Αλλά εδώ το έχω, θα σ΄ το διαβάσω.
_
Εκεί Που Τραγουδάνε Οι Καραβίδες, Ντέλια Όουενς
Εκδόσεις: Δώμα
Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου
Σελίδες: 466
