«Η γάτα δε θέλει να την αγαπάνε όλοι. Μόνο εκείνοι που έχει επιλέξει η ίδια να αγαπά». ΕΛΕΝ ΤΟΜΣΟΝ
Να αγαπάτε, ν’ αγαπάτε από έρωτα, ν’ αγαπάτε από φιλία, ν’ αγαπάτε εν ολίγοις.
Η γάτα αγαπά ανιδιοτελώς, χωρίς να παίζει, χωρίς να περιμένει τίποτα σε αντάλλαγμα. Εμείς μπορούμε να κάνουμε το ίδιο; Ναι, πού και πού, αλλά για πάντα; Μια γάτα που σας έχει επιλέξει θα εκτιμήσει σιγά σιγά κατά πόσο μπορεί να σας έχει εμπιστοσύνη, έπειτα θα σας δοθεί με όλο της το είναι και δε θα πάρει πίσω αυτόν τον όρκο για την υπόλοιπη ζωή της.
Είστε απόμακροι; Αυτή θα σας αγαπά. Είστε εκνευρισμένοι, ακόμα και μαζί της; Αυτή θα σας αγαπά. Την αμελήσατε κάποια στιγμή; Αυτή θα σας συγχωρέσει. Γιατί ξέρει ποιος είστε. Αυτός που επέλεξε να αγαπά, αυτός που κρύβεται πίσω από αυτές τις περιστασιακές κακοδιαθεσίες. Ξέρει ότι η αγάπη δεν είναι πάντα λεία, ότι δεν περιορίζεται στο να ζεις πλάι πλάι με τον άλλον, αλλά να μοιράζεσαι διά του δύο τις περιπέτειες και τους κινδύνους μιας ολόκληρης ζωής. Αυτής που έχει επιλέξει να ζει μαζί σας.
Κι όταν μας λέει μια μέρα, ανοιγοκλείνοντας τα μάτια, εν είδει μυστικού κώδικα, μαζί μου, τόλμα να ονειρεύεσαι… Η υπόσχεση έχει σφραγιστεί. Μια υπόσχεση αγάπη που δε χρειάζεται ούτε εκκλησία ούτε βέρα ούτε ληξιαρχική πράξη γάμου για να ισχύει παντοτινά.
Αν μπορούσαμε να αγαπάμε όπως η γάτα, με την υπομονή, τη διορατικότητα, την εντιμότητα και την ειλικρίνειά της, τι θα απέμενε από το ανθρώπινο περίβλημά μας, που, συχνά, μόνο να παραπονιέται και να χειρονομεί ξέρει επί του θέματος;
Αν αγαπούσαμε όπως η γάτα, μπορεί να βγάζαμε στην ανεργία τους αγγέλους, με επικεφαλής τον Έρωτα, καμπουριασμένο πάνω στο τόξο του.
Θα ήταν ωραίο να φτάναμε σε μια τέτοια γαλήνη, αγάπη και φιλία. Θα ήταν ωραίο να μπορούσαμε να διατηρούμε την απόλυτη ανεξαρτησία μας έχοντας δώσει τα πάντα. Γιατί, αν υπάρχει κάτι που διαφοροποιεί τη γάτα από εμάς στην αγάπη, είναι ότι στον τομέα αυτό, όπως και στους υπόλοιπους, ξέρει να είναι πλήρης.
[…]
H γάτα είναι μαγική γιατί μας επιτρέπει να νιώθουμε ζωντανοί. Μας καλεί να μοιραστούμε μαζί της την ικανότητα της να εκπλήσσεται. Πρέπει να ξέρουμε να μένουμε έκθαμβοι μπροστά σε καθετί καινούριο, να το δεχόμαστε σε όλη του την ομορφιά, να αντιλαμβανόμαστε το ασυνήθιστο, χωρίς να το απωθούμε με την αναστροφή του χεριού μας.
Η γάτα είναι μαγική γιατί μας προτρέπει να αφήσουμε την ευτυχία να μπαίνει στη ζωή μας. Στην καθημερινή αναζήτηση της εσωτερικής απελευθέρωσης, η αυτοπραγμάτωση επέρχεται όταν ενεργοποιείται η ευτυχία, το αληθινό.
Η γάτα είναι μια πόρτα ανοιχτή σ’ ένα αλλού που μπορούμε να χαϊδέψουμε με τα ακροδάχτυλά μας. Χωρίς να μπορούμε ακόμα να το πιάσουμε, μπορούμε τουλάχιστον να το νιώσουμε, για να το χτίσουμε μέσα μας.
Η γάτα είναι μια πόρτα που ανοίγει σ’ εμάς. Δε μένει παρά να τη σπρώξουμε για να ανακαλύψουμε ό,τι καλύτερο έχουμε μέσα μας και να διαγράψουμε ό,τι μας ενοχλεί.
[…]
_
Stephane Garnier – Ζήσε όπως η γάτα (βιβλίο ΙΙ)
Εκδόσεις Λιβάνη 2019
Μετάφραση από τα γαλλικά Κρίστυ Κουνινιώτη
Cover Svetlana Volosatova
