«Οι μεγαλύτεροι έρωτες θα κοιμηθούν σε διαφορετικά κρεβάτια». Αυτό είτε είναι ένα τεράστιο ψέμα, είτε μια πικρή αλήθεια. Όταν μάθω θα ενημερώσω και εσάς, για την ώρα, πιστεύω, πως είναι μια πικρή αλήθεια.
Έρωτας και Χριστούγεννα θα μπορούσαν να είναι ταυτόσημες έννοιες. Κρασί, τζάκι, ζεστασιά, δώρα, καινούργια εσώρουχα, μεθυσμένες βόλτες (χωρίς αμάξι), χαλαρές διαθέσεις, ότι πρέπει για να κάνεις έρωτα δίπλα από τα φωτάκια του Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Για άλλους βέβαια, τα Χριστούγεννα, είναι μια εποχή που φέρνει αναγούλα, εμετό, μελαγχολία και εν γένει τόσα αρνητικά συναισθήματα που δεν χωράνε στο μεγάλο σάκο του χοντρούλη Άγιου…
Ο Χρήστος ήταν κάπου στο ενδιάμεσο. Ναι μεν ονειρευόταν την γιορτινή διάθεση των Χριστουγέννων, αλλά δεν είχε κάποια να κάνει πράξη όλα αυτά τα ωραία. Η αλήθεια είναι, πως είχε βγει με μία κοπέλα πέντε μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, αλλά έκτοτε ούτε φωνή, ούτε ακρόαση, σιγή ιχθύος, ούτε στη γιορτή του δεν του έστειλε. Πάντως, στο πρώτο ραντεβού τα πράγματα κύλησαν ομαλά. Αρχικά, την είχε γνωρίσει μέσω μιας κοινής συναδέλφου. Ύστερα, την πήρε με το αυτοκίνητο από το σπίτι, πήγανε για φαγητό και ποτό σε ένα καλό μαγαζί, περάσανε καλά, και μόλις την άφησε σπίτι, εκείνη με γρήγορες κινήσεις άνοιξε την πόρτα και έφυγε από το αμάξι.
Το κακό με τους ανθρώπους είναι πως, όταν κάτι δεν πάει τόσο καλά, το φταίξιμο το ρίχνουμε πάντα στον εαυτό μας. Ενώ θα μπορούσαμε άνετα να πούμε, τα πήγες μία χαρά, ίσως να θέλει ελευθερία και όχι δεσμεύσεις, ενδεχομένως να στείλει, και αν δεν στείλει, καλή καρδιά. Εννοώ, πως δεν χρειάζεται ούτε να δικαιολογούμε τους άλλους, αλλά ούτε να ρίχνουμε το βάρος πάντα σε εμάς. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Βέβαια, το να μην απαντάς καθόλου, μα καθόλου, σε ένα καλοπροαίρετο μήνυμα, ενώ την προηγούμενη μέρα έχεις περάσει μερικές ώρες με τον άλλον, είναι κομματάκι φάουλ, μεγάλο φάουλ, πέναλτι για την ακρίβεια.
Η μόνη παρηγοριά του Χρήστου ήταν η γάτα του, ο γάτος του καλύτερα, που είχε εδώ και δύο χρόνια. Οι γάτες έχουν έντονο και σε μεγάλο βαθμό την ενσυναίσθηση, αλλά γενικά δεν τη δείχνουν εύκολα. Κατανοούν και καταλαβαίνουν τι συμβαίνει τριγύρω τους, αλλά δεν νοιάζονται, δε θέλουν να νοιαστούν. Είναι βασιλικά ζώα. Αυτό το αισθάνονται οι περισσότερες γάτες, όχι όμως ο Ρίτσι ο γάτος του Χρήστου, που η διάθεσή των δύο έμοιαζε με συγκοινωνούντα δοχεία. Αν η διάθεση του Χρήστου ήταν εντάξει, ήταν και της γάτας, αν όχι, τότε είχε και η γάτα νεύρα. Και τις τελευταίες πέντε μέρες ο Ρίτσι είχε σπάσει ό,τι έβρισκε στο σπίτι…
Την επόμενη μέρα, ο Ρίτσι, εξαφανίστηκε από το σπίτι. Ο Χρήστος έφαγε όλο το διαμέρισμα, δεν ήταν και μεγάλο, 35 τ.μ. Κοίταξε μέσα στην τουαλέτα, στην ντουλάπα, στην συρταριέρα και στο μπαλκόνι. Στην πραγματικότητα, ο γάτος αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, και στα πόδια του. Αποφάσισε να απαρνηθεί τη ζεστασιά, τις νόστιμες κροκέτες, τις λαχταριστές λιχουδιές και κατευθυνόταν ήδη προς το σπίτι της κοπέλας… Ναι, ακριβώς! Οι γάτες βαθιά μέσα τους, ξέρουν πως η αγάπη είναι το μόνο γιατρικό και χωρίς αυτό δεν θα μπορούσε ούτε ο Χρήστος, ούτε ο Ρίτσι, ούτε κανείς. Ποιος στα αλήθεια θέλει ανιαρά και μηχανικά χάδια χωρίς ίχνος στοργής και ευτυχίας;
Ο Ρίτσι βγήκε για πρώτη φορά έξω στο δρόμο, σίγουρα έπαθε πολιτισμικό σοκ! Μερικά πράγματα που του φάνηκαν πολύ, μα πολύ παράξενα, ήταν: δεν υπήρχε πουθενά οδικό σύστημα για γάτες, άλλα γατάκια γυρνούσαν μόνα τους στο δρόμο, οι οδηγοί μοιάζανε με αυτούς που έβλεπε ο Χρήστος στους αγώνες στην τηλεόραση, και τέλος μια μέρα στο δρόμο για μία γάτα, ισοδυναμεί με δεκαπέντε απόπειρες αυτοκτονίας. Όμως, τα ζώα έχουν ένα εσωτερικό GPS και ξέρουν ποιο δρόμο να ακολουθήσουν για να φτάσουν εκεί που θέλουν. Ήδη είχε διανύσει τα οχτώ από τα δεκαέξι χιλιόμετρα που χώριζαν τον Χρήστο μέχρι το σπίτι της κοπέλας.
Ξεκίνησε πρωί και έφτασε τελικά το βράδυ, ο καλός γατούλης. Στην αρχή σκέφτηκε να είναι ευγενικό γατί, και να μην αρχίσει να νιαουρίζει μέχρι να σηκωθεί η πολυκατοικία στο πόδι. Ακόμη, δεν είχε ούτε χαλάκι εκεί έξω.. Σκέφτηκε, τόση αδιαφορία οι άνθρωποι, ευτυχώς που ο Θεός με έκανε γάτα… Πέρασαν μερικές ώρες, αλλά δεν μπορούσε να περιμένει άλλο μες στο κρύο, άσε που ήταν και γιορτινές μέρες και όλοι τρώγανε με χρυσά κουτάλια και εκείνο δεν είχε ούτε μισή κονσέρβα για να πνίξει την κούραση του ταξιδιού. Αποφάσισε να χτυπήσει το κουδούνι της λεγάμενης, έτσι κι έκανε, έκανε ένα σάλτο και χτύπησε με δύναμη το κουμπί. Μάλιστα, μίλησε, νιαούρισε βασικά, δυνατά και με απόγνωση, για ‘ναι σίγουρο πως θα της ανοίξει ή τέλος πάντων… πως θα κατεβεί να την αντικρύσει. Με το που την είδε η λεγάμενη την θυμήθηκε αστραπιαία. Πρώτον, της την είχε δείξει ο Χρήστος και δεύτερον, είχε πατήσει καρδούλα σε ένα story του Χρήστου που εμφανιζόταν αυτός ο γάτος.
Καρδούλα ήξερε να κάνει, ένα χρόνια πολλά δεν ήξερε να στείλει.
Αφού την πήρε πάνω, υπέθεσε πως την έφερε εκείνος και πως είναι κάπου από κάτω και περιμένει αντιδράσεις, αλλά μετά από δύο ώρες κανείς δεν εμφανίστηκε. Η λεγάμενη της έβαλε νερό, λίγη σούπα από χτες που είχε περισσέψει και της ετοίμασε μια ζεστή γωνιά για να κουρνιάσει. Σίγουρα ήταν ένας άλυτος γρίφος για εκείνη το πώς ήρθε η γάτα έξω από ο σπίτι της. Για εμάς βέβαια, δεν είναι καθόλου γρίφος μιας και ξέρουμε… Πλέον, ο πορτοκαλί γάτος κοιμόταν στο σπίτι της κοπέλας, το σχέδιο του είχε ολοκληρωθεί, γιατί μέχρι εκεί είχε σκεφτεί. Το πώς θα ερχόντουσαν σε επαφή τα δύο παιδιά δεν το είχε αναλογιστεί καθόλου. Ο ύπνος όμως τρέφει τις γάτες, κάτι θα έβρισκε! Zzz…
Εντωμεταξύ, ο Χρήστος, να έχει ειδοποιήσει Green peace, αστυνομία, Ερυθρό Σταυρό, τον μπόγια και να έχει βγει με πλακάτ στην πλατεία του Δήμου του και να ρωτάει όποιον περνάει μήπως ξέρει για το γατί. Η λεγάμενη βέβαια να μην της καίγεται καρφί για τη δικιά του αγωνία, αυτό νομίζω λέγεται αναισθησία… Εδώ αξίζει να πούμε, πως στο πρώτο ραντεβού (και) εκείνη πέρασε υπερβολικά καλά, ο Χρήστος είχε όλα όσα χρειαζόταν. Ήταν ευγενικός, χαμογελαστός, πλήρωσε τα πάντα, και μάλλον είχε μεγάλο πουλί γιατί προσπαθούσε να δει μέσα από το παντελόνι του. Είχε όλο το πακέτο και ήξερε πως αυτή η σχέση μάλλον θα προχωρήσει. Ήθελε όμως να του ψήσει το ψάρι στα χείλη, να υπάρχει λίγο σασπένς στην ιστορία τους. Έτσι, για να τη διηγούνται μετά από χρόνια και να γελάνε.
Ο Χρήστος κάθε τέλος του χρόνου έκανε απολογισμό και ξεχώριζε τα καλά που έκανε, με αυτά που δεν πήγανε τόσο καλά. Διαπίστωσε πως στη σούμα έβγαινε αρκετά μείον, δεν ήταν μια τόσο καλή και παραγωγική χρονιά για εκείνον. Σκέφτηκε πως χρειάζεται να βελτιώσει λίγο το κάρμα του, τουλάχιστον να του πηγαίνουν τα πράγματα καλύτερα από το 2024. Δεν μπορούσε ακόμα να πιστέψει την εξαφάνιση του γάτου, τώρα δεν είχε ούτε αυτήν την παρηγοριά. Αποφάσισε να κάνει μία καλή πράξη. Να πάρει μερικά δώρα για τα μικρά παιδιά, να ντυθεί Άγιος Βασίλης και να πάει σε έναν πολυσύχναστο δρόμο στην περιοχή του και να τα μοιράσει. Πρώτον, με αυτήν την αμφίεση δεν θα το αναγνώριζε κανείς γνωστός, οπότε κανένα άγχος, και δεύτερον, ενδεχομένως, να έβλεπε κάπου τη γάτα του, πίστευε πολύ στην μοίρα.
Καθώς άρχισε να ντύνεται κατέβασε μισό μπουκάλι κρασί και το άλλο μισό το έβαλε σε ένα παγούρι για να το έχει μαζί του, έτσι κι αλλιώς δε θα οδηγούσε. Πήρε και τα δώρα στο σάκο και κατευθύνθηκε στην πιο πάνω λεωφόρο. Κάπου εκεί κοντά έστησε ένα μικρό απάγκιο και άρχισε να μοιράζει τα παιχνίδια. Εκείνη την ώρα η λεγάμενη είχε ετοιμάσει ένα χάρτινο κουτί, είχε βάλει τη γάτα μέσα και πήγαινε προς εκείνον. Ήθελε να του ζητήσει συγνώμη και να τον ρωτήσει αν ξέρει το πώς βρέθηκε η γάτα σπίτι της. Ο Χρήστος όμως δεν πρόλαβε να μοιράσει ένα-δυο δώρα και ένας άλλος Άγιος Βασίλης, πιο χοντρός, πιο μεγάλος και με πιο βραχνή φωνή τον πλησίασε και του ζήτησε ευγενικά να φύγει από εκεί γιατί τα παιδιά μπερδεύονται και δε ξέρουν ποιος είναι ο αληθινός και ποιος ο ψεύτικός… Ο Χρήστος ήθελε να βοηθήσει, αλλά το είδε ως ένα σημάδι, άσε που η πρόθεση είναι που μετράει και αυτήν την είχε κάνει. Το σχέδιο του ναυάγησε πριν καλά καλά αρχίσει. Αποφάσισε σχεδόν παρορμητικά να αφήσει τη στολή εκεί στο παγκάκι και να πάει σπίτι να πιει το άλλο μισό κρασί.
“Ρίτσι”
Την ώρα που έφευγε από το παγκάκι εμφανίστηκε η κοπέλα. Όμως, ο Χρήστος δεν την είδε. Ήταν τόσο κοντά οι δυο τους, αλλά δεν συναντήθηκαν ποτέ. Αυτά είναι τα παιχνίδια της μοίρας. Εκείνη πήρε την στολή, και μετά γύρισε προς το σπίτι της. Όσο χάλια διάθεση είχε εκείνος, άλλο τόσο καλή και πονηρή διάθεση είχε εκείνη. Όσο περισσότερο τον βασάνιζε, τόσο καλύτερα ένιωθε. Άπλωσε διάπλατα την στολή στο κρεβάτι της, χαμήλωσε τον φωτισμό, έβγαλε το πουλόβερ, το τζιν παντελόνι της και τυλίχτηκε με τα εσώρουχα μέσα στην στολή. Είχε μια φλογερή διάθεση να αυνανιστεί. Λίγο τα Χριστούγεννα, λίγο ο γάτος που κοιμόταν στο χαλάκι, λίγο το παιχνίδισμα με τον Χρήστο… την ανάψανε.
Έβαλε απαλά τα χέρια της στο στήθος, πάνω από το σουτιέν, έκλεισε τα μάτια της και αμέσως αισθανόταν τη γλώσσα της να κάνει τρελές κινήσεις. Κατέβασε το σουτιέν και τώρα έπιανε τις ρόγες με τα δάχτυλά της. Έβγαλε τελείως το σουτιέν και άρχισε να μυρίζει την στολή. Μύριζε την κολόνια του. Στερέωσε το κινητό της σε μια άκρη και πάτησε για video. Σηκώθηκε ελαφριά συνεχίζοντας να πιάνει τα βυζάκια της. Ακόμα δεν είχε χαϊδέψει καθόλου το υγρό μουνί της. Έκανε την πράξη σιγά σιγά. Χάιδευε τα στήθη της σκεπτόμενη τον Χρήστο, τώρα άγγιζε όλο το κορμί της. Γύρισε μπρούμητα και άρχισε να χαϊδεύει το κωλαράκι της και μερικές φορές χτύπαγε τον πισινό της με την παλάμη. Με ελαφριές κινήσεις χάιδευε απαλά το μουνί της και παράλληλα κοίταζε την έκφρασή της στο κινητό.
Ρόγες και απαλά το χέρι της πάνω από το μικρό εσώρουχο. Ήθελε να φωνάξει, αλλά κρατιόταν. Τώρα παραμέρισε το string της. Από τη δικιά της θερμότητα είχε ζεσταθεί και η στολή. Το σώμα της σαν ελατήριο να πηγαίνει μία πάνω, μία κάτω. Παράλληλα δαγκωνόταν για να μην αρχίσει να ουρλιάζει. Σιγά σιγά τώρα έβαζε τα δυο της δάχτυλα στη μουνάρα της. Απαλά και με κλειστά μάτια. Πάνω κάτω κοιτάζοντας και την οθόνη του κινητού ανά στιγμές. Το μουνί της ήταν τόσο υγρό σαν να ήταν ο Χρήστος και να την έγλειφε όλη μέρα ασταμάτητα. Φανταζόταν τον πούτσο του μέσα της και την άναβε ακόμα πιο πολύ. Συνέχισε μία απαλά και μία γρήγορα να καυλώνει τη μουνάρα της. Δευτερόλεπτα μετά το έκανε πολύ πολύ γρήγορα μέχρι να κάνει μούσκεμα όλη την στολή. Αυτά η αίσθηση και αυτά τα υγρά ήταν τα καλύτερα. Συνέχισε λιγάκι ακόμα τώρα με πολύ αργές κινήσεις δοκιμάζοντας τα υγρά της. Ύστερα, πήγε στο μπάνιο.
Ο γάτος φυσικά δεν κοιμόταν, σηκώθηκε στις μύτες, άνοιξε το κινητό, και έστειλε το βίντεο στον Χρήστο, μετά πάτησε για να του στείλει ένα ηχογραφημένο: «νιάου, νιάου, νια, νιανια, νιάου» που σημαίνει: «είμαι με την κοπέλα στο σπίτι της, είμαι καλά, μην πεις σε κανέναν τίποτα, βρες μια αφορμή να έρθεις από εδώ, Ρίτσι». Όταν ο Χρήστος έλαβε τα μηνύματα ήταν απλά ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Βρήκε το γάτο του, η κοπέλα τον γουστάρει και έχει και βίντεο δικό της προτού καλά καλά κάνουν έρωτα μαζί. Τι άλλο θέλει; Μιας και δεν ήθελε να προδώσει το γάτο και να στείλει μήνυμα σε εκείνη, αφού θα έβλεπε τη συνομιλία, αποφάσισε να την πάρει τηλέφωνο, τώρα, μέσα στη νύχτα, τώρα που ήταν ακόμη ξαναναμμένη από την καύλα.
«Έχω ακούσει πως οι μεγαλύτεροι έρωτες θα κοιμηθούν σε διαφορετικά κρεβάτια, θες να το ανατρέψουμε;», ρώτησε ο Χρήστος.
«Έχω ακούσει πως αν φοράς κόκκινα εσώρουχα και έχεις κόκκινη γάτα, ο χρόνος σου μπαίνει καλύτερα….», είπε εκείνη.
«Το γατάκι σου μέσα…».
Κ α λ ή χ ρ ο ν ι ά !
–
Photos: Umut Sokolovic
