ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΙΧΟ

Ο μεγάλος και αείμνηστος Μάνος Ελευθερίου σε ένα από τα πολλά τραγούδια του θέτει ένα μεγάλο ζήτημα (το οποίο θα το χωρίσω σε δύο μέρη) και το θέτει φυσικά μέσα από έναν στίχο.

Εγώ έχω το δίκιο μου κι εσύ τον κόσμο όλο, νομίζεις θα βρεθούμε στα μισά

Τώρα θα δεις τα χρώματα ν’ αλλάζουνε και τα βουνά να σμίγουν ένα-ένα

Την ρωτάω, με ρωτάει απαντάω, απαντάει κι έτσι πιάνουμε κουβέντα για το τίποτα

Αρχικά, ας εξηγήσουμε την ερμηνεία του τίτλου, το “κοπερτί” είναι ένα από τα πολλά λαχνίσματα που είχαμε όταν ήμασταν παιδιά. Λαχνίσματα ή κληρωσιές, ονομάζονται τα παιδικά τραγούδια που λέγονται πριν αρχίσει ένα παιχνίδι, όπως το κρυφτό, η τυφλόμυγα κ.α.

Τρία στάδια ακολουθώ για να γράψω πάνω σε ένα τραγούδι. Πρώτα το ακούω, μετά το βλέπω… και μετά το διαβάζω.

Όλα μου λείπουνε, οι μυρωδιές απʼ τα παράθυρα τα ανοιγμένα, όλα μου λείπουνε, τα γιασεμιά και τα τριαντάφυλλα τα ανθισμένα