Ζαμπέτα ακούγαμε μαζί, στου Βύρωνα τις σκάλες και βλέπαμε τις κάντιλακ να τρέχουν σα σκιές ονείρατα και έρωτες δύο μικρές ψιχάλες σε ένα καιρό νεροποντής που γέρνει τις συκές [R] Φωνές απ’ το διάδρομο, μιλάει μια τσαγιέρα το τσάι είναι
Οι άνθρωποι εστιάζουμε μόνο στο κοντινό και στο εφήμερο, παρ’ όλα αυτά, ψάχνουμε την ευτυχία, όσο πιο μακριά γίνεται! Δεν πηγαίνουμε ποτέ σε ένα μέρος που είναι δίπλα μας, μα πάντα αναζητάμε το πιο μακρινό λιμάνι, και έτσι χανόμαστε… Χρόνια
Όλες οι βόλτες σ’ ήτανε μονόδρομες πορείες σε μια συνήθεια έχτισες ολόκληρες στιγμές κι ο λογισμός σου άρχισε να πλέκει ιστορίες πως θα μπορέσεις να κρυφτείς, στου χρόνου τις ρωγμές. Τα βράδια είχες ξεναγό φεγγάρια λυπημένα αυτά σου δείχναν διαδρομή,
