Σκούρο γκρι

Ζαμπέτα ακούγαμε μαζί, στου Βύρωνα τις σκάλες
και βλέπαμε τις κάντιλακ να τρέχουν σα σκιές
ονείρατα και έρωτες δύο μικρές ψιχάλες
σε ένα καιρό νεροποντής που γέρνει τις συκές

[R]

Φωνές απ’ το διάδρομο, μιλάει μια τσαγιέρα
το τσάι είναι χωρίς νερό, κρύο σαν παγωτό
στους συγγενείς που ήρθανε για βιαστική βεγγέρα
θα τους κεράσουμε ψυχή, βασιλικό πολτό

Ασπρόμαυρο το μέλλον μας, ασπρόμαυρη η φωνή μας
τα χρώματα υπάρχουνε μόνο στο σινεμά
ας έβαφαν με σκούρο γκρι, μια νύχτα απ’ τη ζωή μας
κι ας ζούσαμε το αύριο σα μια στενή θηλιά