Πριν μερικά χρόνια δούλευα σε μια εταιρία που στηριζόταν αποκλειστικά και μόνο στις πωλήσεις. Αν τους ρωτούσες δηλαδή τι άνθρωπος είναι ο Γιώργος, πρώτα θα σκεφτόντουσαν τις πωλήσεις που έχω κάνει το τελευταίο τρίμηνο –άρα θα ήσουν για αυτούς ένας αριθμός– και μετά θα σκεφτόντουσαν όλα τα άλλα.
Την ύστατη ώρα δεν θα παίξει ρόλο ο ωκεανός των followers που έχουμε, αλλά πόσους ανθρώπους έχουμε ξεδιψάσει.
Για τους επιστήμονες το τέλος του κόσμου είναι ένα αντίστροφο Big Bang, για τους φυσικούς η μαζική εξαφάνιση των ειδών, για τους οικονομολόγους είναι το Μεγάλο Φίλτρο, για τους προγραμματιστές τα ρομπότ με νοημοσύνη, για τους μαθηματικούς το άπειρο, για τους δημοσιογράφους το αύριο και για τους πολιτικούς να μην μπορούν να πουν ψέματα.
Πριν λίγες μέρες έκλεισε ένας πολύ μεγάλος κύκλος από μια σειρά από ανοιχτά λογοτεχνικά project.
Για κάποιο λόγο τα τραγούδια που εμπεριέχουν τη λέξη αυτή, είναι πολύ ωραία!
Η ζωή μοιάζει με ένα σκουλικιασμένο πράσινο μήλο. Τα πάντα γύρω μας σαπίζουν, χαλάνε, ασχημαίνουν, εμείς ασχημαίνουμε. Γύρω μας επικρατεί θλίψη για το άγνωστο· αντί να βασιλεύει η χαρά, η χαρά για αυτό που δε ξέρουμε πως θα έρθει.
Το Inner, είναι ένας τόπος στο διαδίκτυο όπου οι άνθρωποι μοιράζονται τις ιδέες και τις ιστορίες τους, όχι μόνο μεταξύ των φίλων τους, αλλά με όλο τον κόσμο!
Η μουσική εμπνέει τη λογοτεχνία.
Κλέψε άφοβα τίτλους από τραγούδια και σύνθεσε με λέξεις το δικό σου κείμενο. Δώσε λοιπόν πλοκή, στην πλοκή των στίχων. Ντύσε με προτάσεις και σημεία στίξης τις παρτιτούρες. Πάτα πάνω στα μουσικά μέτρα και γράψε τη δική σου ιστορία!
Σήμερα ολοκληρώθηκε ένα λογοτεχνικό project που διήρκησε για έναν ολόκληρο χρόνο (14/5/2014 – 15/5/2015)! Η διάθεση του project ήταν να ανεβαίνει κάθε μία μέρα κι ένα κείμενο από διαφορετικό συγγραφέα. Όμως, με μία βασική προϋπόθεση, πως ο τίτλος θα είναι
Είναι μεσημέρι, μιας καθημερινής μέρας. Τα πάντα έχουν συμβεί στον κόσμο από το πρωί. Αφίξεις, αναχωρήσεις, συζητήσεις, πράξεις, φιλιά, αποχαιρετισμοί και χωρισμοί. Όλα στον κόσμο έχουν συμβεί, αλλά υπάρχει κάτι που ακόμα να γίνει. Απόγευμα. Οι άνθρωποι ξέρουμε το τρόπο
Έγραψα ένα κειμενάκι 119 λέξεις, τις ξανά μέτρησα, έβγαιναν 121. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Πρόσθεσα, έσβησα έπρεπε να γράψω 120 ακριβώς. Τι δηλαδή, αν δεν έγραφα θα παίρνανε κεφάλια; Όχι, αλλά αυτό λένε οι ιεροί κανόνες του project αυτού. 120
