Όλες οι βόλτες σ’ ήτανε μονόδρομες πορείες
σε μια συνήθεια έχτισες ολόκληρες στιγμές
κι ο λογισμός σου άρχισε να πλέκει ιστορίες
πως θα μπορέσεις να κρυφτείς, στου χρόνου τις ρωγμές.
Τα βράδια είχες ξεναγό φεγγάρια λυπημένα
αυτά σου δείχναν διαδρομή, αυτά και γυρισμό
και διάλεξες ποδήλατο που να μην έχει φρένα
για να περάσεις μια ζωή, χωρίς σταματημό.
Πετάλι έκανες ξανά στα ίδια μονοπάτια
σε εκείνα που σου άρεσαν και πήγαινες μικρός
μα γρήγορα λησμόνησες των φίλων σου τα μάτια
γιατί κι αυτά σου θύμιζαν, πως πέρναγε ο καιρός.
Στην παιδική ανάσα σου θολές οι αναμνήσεις
και περιμένεις λύτρωση από το πουθενά
και στο Θεό προσεύχεσαι το χρόνο να νικήσεις
να αντέξεις όσο γίνεται, να αντέξεις στη σκουριά.
Δημοσιεύτηκε και εδώ: http://www.e-charity.gr/final.php?id=669&tef=May&y=2012
