Διαβάστε ένα υπέροχο απόσπασμα από το βιβλίο του Robert Fulghum, Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο νηπιαγωγείο, εκδ. Λύχνος.
Η ΣΟΦΙΑ ΔΕ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΟΥΝΟΥ, ΑΛΛΑ ΕΚΕΙ, ΣΤΑ ΒΟΥΝΑΛΑΚΙΑ ΑΠΟ ΑΜΜΟ, ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ. ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ: Να μοιράζεσαι τα πάντα. Να παίζεις τίμια. Να μη χτυπάς τους άλλους. Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες. Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου. Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου. Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον. Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό. Να κοκκινίζεις.
ΖΕΣΤΑ ΚΟΥΛΟΥΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΡΥΟ ΓΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΟ. Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο. Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
OΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΕΞΩ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους. Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό. Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς. Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.
OΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ, ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ ΜΕΣΑ. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή. Πάρτε μια απ’ αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή. Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς οι άνθρωποι τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο. Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθαρίζουν τις τσαπατσουλιές τους.
ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΣΑΣ, πως όταν βγαίνετε στον έξω κόσμο, είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους άλλους.
[…] ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΩΣ ΕΧΩ ΑΔΕΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΑ. Ένας φίλος μου μού την έβγαλε και την κρέμασε στον τοίχο, πάνω από το γραφείο μου. Αυτή η άδεια μού επιτρέπει να χρησιμοποιώ τη φαντασία μου, για να ξαναβάζω σε σειρά τις εμπειρίες μου και να προωθώ το μύθο, όσο αυτός εξυπηρετεί κάποια όψη της αλήθειας.Ακόμη περιέχει το «πιστεύω» ενός παραμυθά:
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΑΠΟ ΤΗ ΓΝΩΣΗ. Ότι ο μύθος είναι πιο δραστικός από την ιστορία. Ότι τα όνειρα είναι πιο ισχυρά από τα γεγονότα. Ότι η ελπίδα πάντα θριαμβεύει έναντι της εμπειρίας. Ότι το γέλιο είναι η μόνη θεραπεία της θλίψης. Και πιστεύω ότι η αγάπη είναι πιο δυνατή από το θάνατο.
Προσπάθησα πολύ να μη γράψω κάτι που θα γινόταν η αιτία να μου αφαιρέσουν την άδεια…
