”Έλα, είσαι εδώ;” , έσκασε ένα μήνυμα στο inbox γνωστού social media. “Ναι, πες μου”, απάντησα. “Σου έχω κάτι που ξέρω πως αγαπάς”. “Αν είναι αυτό που νομίζω, ΔΕΝ θέλω να μου στείλεις link προς κατέβασμα των mp3′s”, ξαναπάντησα.
Αυτή τη φορά είχα δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου. Αυτή τη φορά θέλω να το πραγματοποιήσω όπως εκείνα τα χρόνια που δεν είχαμε σύνδεση στο ίντερνετ, που δεν υπήρχαν ψηφιακά αρχεία μουσικής, online streamings και άλλα τέτοια.
Ο νέος δίσκος των Electric Litany είναι γεγονός και ακούει στο όνομα Enduring Days You Will Overcome. Κρατώ στα χέρια μου τις εκδόσεις βινυλίου και cd όπως ένα παιδί κρατάει στα χέρια του το δώρο γενεθλίων. Επιστρέφω σπίτι, μπαίνω στο δωμάτιο, ανοίγω τις συσκευασίες και περιεργάζομαι το βιβλιαράκι. Που και που παίρνω από καμιά τζούρα από το άρωμα του βινυλίου και του χαρτιού. Κλείνω το κινητό, κλείνω τον υπολογιστή, κλείνω την πόρτα, αφήνω μόνο ένα χαμηλό φως ίσα ίσα να μπορώ να διαβάσω τους στίχους από το χαρτί. Τοποθετώ το δίσκο στο πλατό του πικάπ, τη βελόνα στην αρχή του πρώτου κομματιού και αμέσως πατάω play:
- Intro: Εισαγωγή με το γνώριμο ήχο της κιθάρας φιλτραρισμένο με ζεστό reverb και delay πάνω σε ένα χαλί αέρινου ατμοσφαιρικού synth και γεμίζει αμέσως το δωμάτιο με νότες. Οι πρώτες λέξεις από τη μαγική φωνή του Αλέξανδρου σχηματίζουν την πρόταση “So we approach you like we should and yet, we shall leave before the end“. Η αίσθηση της ζεστασιάς έχει ήδη δημιουργηθεί.
- Silence: Πιάνω τον εαυτό μου να κουνάει το πόδι στον ιδιαίτερο ρυθμό που δημιουργούν το δίδυμο μπάσο-τύμπανα. Η παρουσία της κιθάρας διακριτική που σε φάσεις παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο. Synth και πιάνο γεμίζουν τον ήχο ενώ τα φωνητικά με χρήση vocoder σου δημιουργούν μια αίσθηση πνευματικής παρουσίας. Η γενική αίσθηση που μου δημιουργεί είναι η έκφραση της απογοήτευσης με επιτομή την αντήχηση του “your silence makes me ill“.
- Hold Fast To Dreams: Ρυθμός με ήχο από ηλεκτρονικά τύμπανα, έντονα synths, μελωδικές φωνητικές γραμμές και αμέσως χτίζεται μια ονειρική αίσθηση η οποία περιέχει μια φέρελπις γλυκύτητα. “Can you hear my heart when it’s beating? Can you hear my heart when it’s gone?” επαναλαμβάνει μια φωνή εσωτερικά και από βάθος.
- The Soul Remembers Everything: Την προσοχή κεντρίζουν αμέσως το σαντούρι και η κρητική λύρα σε συνδυασμό με τον ανατολίτικο ρυθμό των τυμπάνων και η αίσθηση που δημιουργέιται είναι εκείνη της πτήσης πάνω από μια παραδοσιακή αγορά ανατολίτικων χωρών. “The wind carried me away and I don’t understand“. Μερικές φορές δεν καταλαβαίνουμε αυτά που βλέπουμε και αγγίζουμε. Πόσο μάλλον το άυλο μιας ψυχής που θυμάται τα πάντα.
- Vanish: Έψαχνα το όνομά σου από το 2010. Σε πρωτογνώρισα εκείνη τη νύχτα σε εκείνο το βουνό. Ήσουν το τελευταίο στη σειρά από τα τρία κομμάτια στο ποτ πουρί του ντοκιμαντέρ “Βουνοριλά”. Επιτέλους το μαθαίνω εν έτει 2014. Είμαι σίγουρος πως οι μεγαλύτεροι συνθέτες και ενορχηστρωτές θα ήταν περήφανοι αν σε γνώριζαν.
“-When will we see you in our home?
-But I, I will return.
-Will you stay?
-I will, for nothing ever ends…“ - Name: HOW ανατριχίλα COULD μούδιασμα YOU κόμπος στο στομάχι FORGET αργή κατάποση MY NAME? σκουπιδάκι στο μάτι. (Αρνούμαι να περιγράψω περαιτέρω.)
- Enduring Days You Will Overcome: Επτά λεπτά συμπαντικής περιπλάνησης. Ο ήχος του κενού σε αγκαλιάζει. Κιθάρες με reverb και delays που σε σημεία κόβονται οι μπάσες και πρίμες συχνότητες δίνοντας ρόλο στη μικρολεπτομέρεια των μεσσαίων. Σκοτεινά synths, ανορθόδοξοι ρυθμοί στα τύμπανα. Οι μπασογραμμές, σταθερές σε ένα μεθυστικό γύρισμα. “Don’t you say you don’t“.
- In The Morning: Η αίσθηση: ομιχλώδης αισιοδοξία. Ηλεκτρονικά τύμπανα σε ρυθμό που σε κάνει να μην μένεις ακίνητος. Ηχητικά στρώματα από synths και μελωδίες πιάνου οδηγούν τη φωνή να στείλει το μήνυμα “in the morning I’ll be will you and you are mine“.
- Feather Of Ecstasy: “I have the moan of doves and the feather of ecstasy“: Μας φαντάζομαι κατά χιλιάδες στο τέλος μιας νικηφόρας πανανθρώπινης επανάστασης σε ένα μεγάλο συναυλιακό χώρο όπου τα υψηλά ντεσιμπέλ θα κυριαρχούν.
- Empty Sea: Από τα πιο δυνατά κομμάτια του άλμπουμ. Πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει το μπάσο το οποίο σε ωθεί σε μια καθαρά συναυλιακή εμπειρία. “You move towards the empty sea, you came across the real me“.
- You Make Me Feel: Ιερή ψαλμωδία, ύμνος στον άνθρωπο, στη φιλία, στον έρωτα. Αρτίστικες ηχητικές πινελιές καθ’όλη τη διάρκεια του κομματιού. “You make me feel like I am home again“.
- Farewell (To Setting Flowers): Πιάνο, βιολί, τρομπέτα και φωνή. Επίλογος ενός υπέρτατου μουσικού ταξιδιού ή απλά “τερματικό” σημείο που σε στέλνει αυτόματα στην επανακρόαση του δίσκου. “Someday you will call me and I’ll be gone“.
Συνοψίζοντας: Θεωρώ τους Electric Litany μία από τις πιο σημαντικές μπάντες της δεκαετίας που διανύουμε. Ο δεύτερος τους δίσκος “Enduring Days You Will Overcome” είναι εδώ για τα καλά και θα με απασχολήσει για πολλές ώρες της προσωπικής μου ζωής και όχι μόνο. Ένα συνολικά εξαιρετικό άλμπουμ που αξίζει να ακούσεις αγαπητέ αναγνώστη. Αν σου δοθεί η ευκαιρία να τους δεις/ακούσεις live, ο γραφών σου το προτείνει ανεπιφύλακτα λόγω προσωπικής εμπειρίας.
Υ.Γ. Δεν υπάρχει καμία θλίψη, μελαγχολία ή κατάθλιψη στη μουσική. Μοναχά μια παρούσα ηχητική συντροφιά μεταμφιεσμένη σε μινόρε κλίμακες να σου υπενθυμίζει ότι δεν είσαι μόνος/η.
Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.electriclitany.com/
