Μόνος στο έρημο νησί
ο μόνος φίλος μου με έχει κάνει πέρα
κι ο μόνος γείτονας δε λέει καλημέρα
πίσω απ’ το τζάμι με κοιτάζει το πρωί
Μόνος στο έρημο νησί
βλέπω τον κόσμο από δυο εφημερίδες
και τη σιωπή μου ξεφυλλίζω στις σελίδες
νιώθω να χάνω και τη λίγη αντοχή
Μόνος στο έρημο νησί
μία φωνή, έστω μια κόρνα αυτοκινήτου
να καταλάβω την ανάσα κάποιου τρίτου
πάντα το λίγο μου αρκούσε για πολύ
Μόνος στο έρημο νησί
κλείνω διπλό τραπέζι στην κλειστή ταβέρνα
κι η συνοδός η μοναξιά, μου λέει κέρνα
έχεις εμένα, τι άλλο θέλεις στη ζωή
